„De SGP houdt onschokbaar en tegelijk opgewekt aan haar eigen lijn vast.” Dat schreef staatsrechtgeleerde J. Th. J. Van den Berg onlangs in een column over de houding van verschillende partijen tegenover het kabinet. Het is een mooie typering van een houding die de SGP inderdaad voor ogen staat.

Het is glashelder dat veel ontwikkelingen in politiek en samenleving een volstrekt andere kant op gaan dan de SGP voorstaat. Wrange wetsvoorstellen, vaak een initiatief van D66, buitelen over elkaar heen: meer koopzondagen, geen ruimte voor gewetensbezwaarde trouwambtenaren, godslastering niet langer strafbaar. Zulke wetsvoorstellen wijzen wij in stevige bewoordingen af, met kracht van argumenten: vasthoudende inhoudelijke oppositie tegen voorstellen die niet deugen. Dat wil de SGP blijven doen, of die verkeerde wetsvoorstellen nu vanuit de Kamer of van het kabinet afkomstig zijn.

Het blijft onze opdracht om tegen de stroom in, het appel te laten klinken om terug te keren tot de goede wegen die God in Zijn Woord wijst. Dit blijft voluit staan, welk kabinet er ook zit, en hoe het parlement ook is samengesteld. Ook anno Domini 2013.

Als het om belangrijke waarden gaat, zoals de bescherming van het leven, de versterking van het Bijbelse huwelijk en gezin en de zondagsrust, staat de SGP verder af van de grote hoofdstroom van de Nederlandse bevolking, dus ook van de Nederlandse politiek.

Het bijzondere is echter tegelijkertijd dat in de huidige politieke context op allerlei andere dan de genoemde onderwerpen de steun van de SGP meer dan vroeger ertoe doet. Zo worden we tegelijkertijd naar de marge gedrukt én als naar het centrum gezogen. Je hoeft geen natuurkunde gestudeerd te hebben, om te beseffen dat dit enige gezonde spanning oplevert. Juist daarom is het goed vasthoudend een eigen koers te volgen.

Om uit de financieel-economische crisis te komen zijn pijnlijke bezuinigingen nodig. Dat lukt niet zonder breed draagvlak in Tweede en Eerste Kamer. Voor moeilijke maatregelen lopen veel partijen graag weg. Daarom wordt er door de regering onder andere óók gekeken naar de SGP. In wisselende economische omstandigheden hebben wij immers altijd vasthoudend gepleit voor een verstandig en verantwoord begrotingsbeleid, voor inperking van de stijgende overheidsuitgaven, en voor ruimte voor het bedrijfsleven.

Bovendien is kenmerkend voor de SGP dat wij kabinetsvoorstellen opbouwend tegemoet treden, fair op de inhoud beoordelen. Dat betekent dat wij ons niet willen laten verleiden tot goedkope en makkelijke oppositie. Steun geven waar mogelijk, afwijzen waar nodig. Die klassieke gouvernementele houding nemen wij ook nu in.

Vrijheid

Wat zwart is zullen we zwart blijven noemen en wat wit is wit. Maar er blijft natuurlijk altijd ook een grijs gebied. Als bijvoorbeeld bezuinigingsplannen net wat anders zijn dan in ons eigen financieel plaatje, kun je als SGP makkelijk en eenvoudig nee verkopen. Je kunt óók heel erg je best doen om met wat mitsen en maren toch ja te zeggen. Daar zit gewoon politieke manoeuvreerruimte.

Dat raakt natuurlijk allereerst en allermeest de vormgeving van die bezuinigingsplannen. Maar het is bepaald niet vreemd het breder te trekken. Als iemand zijn buren overdag vraagt om hem te helpen met schoonmaken, maar diezelfde man ’s avonds voor gigantische geluidsoverlast zorgt, doet dat de hulpvaardigheid van de buren geen goed.

Daarom is het ook nuttig en eerlijk om van tijd tot tijd een signaal af te geven. Het signaal dat wanneer het kabinet en de coalitiepartijen oproepen om in deze crisistijd te polderen om er samen uit te komen, zij er goed aan doen om op immaterieel gebied niet voor een ramkoers te kiezen. Dat is geen negatief dreigen, maar positief aanmoedigen om in alle redelijkheid rekening te houden met waarden die de SGP na aan het hart liggen, zoals de onderwijsvrijheid en de gewetensvrijheid.

Ook wanneer een grote meerderheid helaas andere politieke keuzes maakt, blijft het de moeite waard vasthoudend en opbouwend op te komen voor de vrijheid van bijvoorbeeld de winkelier die onder druk wordt gezet om zijn winkel ook op zondag open te stellen, of voor de arts die niet wil meewerken aan euthanasie, en nu belaagd dreigt te worden met een verwijsplicht.

Zo willen we ons opstellen tegenover het kabinet: vasthoudend en opbouwend. En als het even kan, ook –zoals de zojuist geciteerde Van den Berg het aanduidde– opgewekt. Vanuit de overtuiging dat er talloze redenen zijn om een klaaglied aan te heffen, maar er steeds ook reden is om een loflied op te heffen tot Hem Die opgestaan is uit de dood, en leeft en regeert in eeuwigheid.

De auteur is fractievoorzitter van de SGP in de Tweede Kamer.