De evangelist sprak tijdens de zevende Bijbeldag van de stichting Evangelisatie Oost-Vlaanderen, waarin de christelijke gereformeerde kerken van Barendrecht, Dordrecht-Centrum, Middelharnis, Sliedrecht en Werkendam participeren. De Bijbeldag, die voorheen plaatsvond in Gent, werd voor het eerst in Nederland gehouden. De 350 bezoekers pasten net in de aula van de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem.

Behalve toespraken waren er optredens van het ensemble Scherzando, het huisorkest van het Evangelisch Centrum Rehobôth in Gent, dat onder leiding stond van Benno van Luttikhuizen, een zoon van de evangelist. De oud-musicus zelf dirigeerde een speciaal voor de gelegenheid samengesteld mannenkoor.

Tijdens de bijeenkomst voerden behalve Van Luttikhuizen de predikanten K. Visser (Barendrecht), J. M. J. Kieviet (Dordrecht-Centrum), G. R. Procee (Middelharnis) en D. Bos (Werkendam) het woord.

Luttikhuizen sprak die dag twee keer. ’s Morgens was zijn thema: ”Het Woord gaat voort”. De evangelist zei dat de Heere in Gent 
een geopende deur gegeven heeft. Hij vertelde van een groep Bulgaarse christenen die ’s middags diensten houden in Rehobôth 
en over een vrouw die sinds 
kort regelmatig in de kerk komt. Ze heeft een moeilijk verleden achter zich, met verslaving. Onlangs heeft ze besloten te blijven komen en haar vriend, die in de gevangenis zat, komt nu ook.

De man, die een verleden vol criminaliteit en verslaving achter de rug heeft, verdiept zich nu in de kinderbijbel. Hij begon bij Genesis. „Het mooiste wat ik gelezen heb”, zo zei hij tegen Van Luttikhuizen, „is: „Adam, waar zijt gij?””. De evangelist weet niet hoe het met het stel zal gaan maar hij is er wel zeker van „dat de Heere nog werk te doen heeft in Gent.”

’s Middags sprak Van Luttikhuizen over ”Zaaien in de stad”. Hij zei dat het erop lijkt dat het zaad in Gent op steenachtige plaatsen valt. „De Heere heeft gezegd dat er groei zal zijn op die plaatsen waar wij het niet verwachten. Dan bloeien er op de rotsgrond tot onze verwondering de mooiste bloemen.”

Als een van die bloemen benoemde hij het kinderwerk dat groeit. Men kan zelfs beginnen met een aparte groep voor tieners. Een behoorlijk aantal van hen is moslim. Een andere bloem is de vrouwenbijeenkomst, waar –behalve het Woord– ontmoeting en het leggen van relaties belangrijk zijn. „Je duwt iemand niet zomaar een Bijbel in de hand. Het is belangrijk om een goede relatie op te bouwen. Dat lukt echter gemakkelijker met Bulgaren en Turken dan met Vlamingen. De culturen van de Nederlanders en de Vlamingen liggen ver uit elkaar”, aldus Van Luttikhuizen.

De evangelist noemde een rooms-katholieke vrouw uit de buurt die na lang aarzelen binnengestapt was en toen iedereen weg was om een Bijbel vroeg. Of een bezoeker die weer in de criminaliteit terechtgekomen is en in de gevangenis evangeliseert. Of die dankbare man die een grote Bijbel kreeg waaruit hij gemakkelijk kon lezen. Van Luttikhuizen: „De Heere bereidt de grond toe. Soms mag je er iets van zien. Er is verwachting voor Gent. Het is soms ploegen op rotsen, maar de Heere wil ook op de rotsbodem bloemen laten groeien.”