De titel van zijn nieuwste werk herinnert aan de geschiedschrijving ”Overvloed en onbehagen” van Simon Schama over het leven in de gouden eeuw, vertelt de scriba van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). „Roept overvloed niet altijd onbehagen op? Misschien omdat overvloed meer van hetzelfde is. Dan blijft er een leegte die niet vervuld raakt. Een leegte die niet wordt begrepen en niet geduid. Zo kan onbehagen verder doorslaan en een voedingsbodem worden voor populisme.”

Gods overvloed is echter niet „meer van hetzelfde”, zo vervolgt de auteur. „Zijn overvloed geeft leven aan de ziel en licht aan de geest. Hij krijgt in de huidige cultuur echter niet veel kansen.” Gevolg hiervan is dat God in het vlees niet wordt erkend. „Jezus is mens, God is in de hemel, en de Geest wordt gemeten naar de maat van een doorsneedominee. Het kind wordt met het badwater weggegooid.”

Zo ligt het voor dr. Plaisier niet, blijkt ook uit de reactie van bisschop G. J. N. de Korte van het bisdom Groningen-Leeuwarden. Hij voelt een diepe band met dr. Plaisier, ondanks de kerkelijke verschillen. „Het belijden van God als Vader, Zoon en Heilige Geest schept een eenheid.”

De scriba heeft in zijn boek de vier seizoenen gebruikt als metafoor voor vier geloofsgestalten. De Korte: „Ik herken ook de seizoenen in mijn eigen leven. De herfst van de tienerjaren, en de nieuwe lente toen ik geschiedenis en theologie ging studeren.” De metafoor valt verder door te trekken. „De winter van de religieuze onzekerheid is niet alleen buiten de kerk, maar ook daarbinnen zichtbaar. Ook de rechtzinnigheid treft dit. De laatste 500 jaar hebben veel onzekerheid opgewekt, omdat het tijds- en het ruimtebegrip werden opgeblazen. Bijna niemand heeft Darwin gelezen, maar iedereen weet van schepping en evolutie.”

Een andere reactie op het boek komt van dr. Regien Smit. Zij is justiepredikant bij het ministerie van Veiligheid en Justitie en predikant binnen de pinkster- en evangeliebeweging. De keuze voor seizoensgestalten vindt ze mooi. „Ze zijn in zichzelf niet eenduidig en onveranderlijk. Er is ruimt voor gesprek en uitwisseling tussen de verschillende gestalten.”

Ze herkent zichzelf en de pinksterbeweging het meest in de lentegestalte. „Wat een overstelpende vreugde kende ik na mijn radicale breuk met mijn vroegere levenswandel. Ik heb gevierd dat ik nieuwe schepping ben geworden. Zelfs bij de belijdenis van mijn zonde klonk het om mij heen: „Prijs de Heer!””

Tegelijk moet dr. Smit de auteur gelijk geven: het verabsoluteren van de lentegestalte krijgt „iets onheiligs. Er moet ook oog zijn voor de weerbarstigheid van het leven. Daarom hoop ik dat dit boek in mijn beweging veel gelezen gaat worden en een gezond tegengif is.” Dr. Plaisier sluit hier later bij aan: „Het leven onder een open hemel is te fascinerend om in één model te gieten.”