Neem nou koekoeksklokken. Ze hingen in menig huiskamer. Ik herinner ze me in de knusse, ietwat oubollige kamertjes van mijn overgrootouders. Alleen al vanwege de koekoeksklok was elk bezoekje een feest.

Ook tijdens een weekend met een studentenkring in een eenvoudig vakantiehuisje diende een koekoeksklok tot lering en vermaak. Het was een interessant onderzoeksobject. Elk uur werd de kans aangegrepen om de koekoek te bestuderen. In hoeverre komt zijn roep overeen met die van zijn natuurlijke soortgenoot? Hoe ver komt de vogel uit zijn huisje naar buiten? Hij bleek zelfs een heuse tong te hebben. Daarmee had hij precies genoeg praats. Dat kan niet van iedereen gezegd worden.

In de achttiende eeuw huisden er in veel chique huizen een zogenaamd Flotenuhr. Vanwege de echte orgelpijpjes kon dit met recht een muzikale klok genoemd worden. Als het tijd was, klonk er een stukje muziek. De componist Joseph Haydn schreef er boeken vol melodietjes voor, bijna onspeelbaar voor organisten of pianisten. Maar het Flotenuhr bracht ze tot klinken, waardoor het onmogelijke mogelijk werd gemaakt. Toch kunnen die dingen ook niet meer dan waarop ze ingesteld zijn.

Dat is bij ons, ruziemakers met de tijd, wel anders. Wie wil er nou niet meer dan hij eigenlijk kan? Het is maar goed dat we begrensd worden door de tijd, dat er geen klokken met meer dan twaalf uur bestaan.

Hoewel de klok niet altijd onze grootste vriend is, dragen we hem zelfs in onze genen mee. Elk mens, ongeacht rang of stand, is bezitter van een biologische klok. Deze vertelt wel wanneer het bedtijd is en hij laat je ’s ochtends wakker worden. Helaas is-ie het niet altijd eens met de wekker. Die harde, onvriendelijke bellenwekker die bij mijn opa op het nachtkastje stond, heeft al heel wat van mijn dromen aan flarden gerinkeld.

Tja, dat hoort waarschijnlijk bij deze tijd, vechten met de tijd… Wat dat betreft doen klokken het beter. Een klok gaat onverstoorbaar door met zijn werk, of het nu eentonig of afwisselend is. Dag en nacht, in hetzelfde tempo. Hij kent geen stress, maar laat ook nooit op zich wachten. Wij laten ons maar opjagen door al die klokken. Tijd om te leren van hun onverstoorbaarheid.