Volgens het rapport hebben flexwerkers minder baanzekerheid en kampen ze vaak met een hoge werkdruk. Bovendien hebben ze weinig autonomie op het werk en hebben ze minder leer- en ontwikkelmogelijkheden.

Het aandeel werknemers met een flexibele arbeidsrelatie is toegenomen van 12 procent in 2001 tot 16 procent in 2012 van de werkzame beroepsbevolking. Dat komt vooral door het hogere aandeel werknemers met een tijdelijk contract en oproepkrachten. Het aandeel zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) is toegenomen van 7 procent naar 10 procent van de werkzame beroepsbevolking.

De verschillen in baanzekerheid tussen verschillende soorten flexwerkers is groot. Van de werknemers met een tijdelijk contract was tussen 2011 en 2012 slechts 12 procent werkloos geworden of deed niks meer, terwijl 15 procent wisselde van werkgever. Bijna de helft had een jaar later een vaste baan bij dezelfde werkgever.

Bij de oproepkrachten was een derde werkloos geraakt, een op de vijf was van werkkring gewisseld. Toch had ook een op de acht oproepkrachten in de periode 2007-2010 onafgebroken in dezelfde baan gewerkt. Overigens combineert meer dan een half miljoen werkenden meer dan één baan, blijkt uit het rapport Dynamiek op de Nederlandse Arbeidsmarkt: De focus op flexibilisering.