Koelman beschrijft in zijn column hoe de vrouw van president Duisenberg van de Europese Centrale Bank naast PLO-leider Yassar Arafat ligt en de liefde wil bedrijven. „Dit wordt de gruwelijkste beproeving uit mijn leven. Hier kan geen Israëlische vergeldingsaanval tegen op”, laat Koelman Arafat denken in zijn column van 16 oktober in Metro. En: „Die heks moet wat van hem, zoveel is zeker. Hij rilt bij de gedachte.”

In een brief aan Koelman eist de advocaat van Duisenberg, mr. O. Trojan, dat Koelman voor donderdagmiddag 17.00 uur de column van zijn website zou halen en dat hij een tekst op zijn site zou plaatsen waarin hij excuses aanbiedt aan Duisenberg. Als Koelman dit niet doet, spant de advocaat namens zijn cliënte een kort geding aan.

Koelman zegt dat hij niet van plan is aan de wensen van de advocaat van Duisenberg te voldoen. Hij heeft de correspondentie met de raadsman op zijn site gezet. De column stond vrijdagmorgen nog op de site.

De columnist dacht eerst aan een grap toen hij een e-mail kreeg van de advocaat. Koelman verstuurt zogenaamde brandbrieven. Hierin neemt hij bedrijven en instellingen in de maling door onzinnige problemen voor te leggen. De correspondentie met deze bedrijven zet hij op zijn website.

„Ik heb eerst eens goed gekeken naar de afzender van de mail, om te kijken of ik niet in de maling werd genomen. Maar donderdag kwam er ook een aangetekende brief van de advocaat”, aldus de columnist. Hij maakt zich niet druk om de juridische dreiging. „Ik heb er eigenlijk hartelijk om gelachen. Over het Midden-Oosten en de rol van mevrouw Duisenberg mag je kennelijk niet kritisch schrijven. Het is net als vlak na de dood van Fortuyn. Daar mocht je ook niets verkeerds over schrijven in een column.”