Op de omslag van De Wekker staan prins Willem-Alexander en prinses Máxima, De Waarheidsvriend heeft gekozen voor een foto van de koningin en de toekomstige koning, en De Saambinder beperkt zich tot een kop in oranje letters –met een koninklijk kroontje erboven– maar in het nummer staan alle drie de hoofdpersonen wel degelijk opvallend afgebeeld. Alleen De Wachter Sions beperkt zich tot pure tekst, op de vertrouwde manier vormgegeven.

Gouden draad van godsvrucht

Qua kleur springt De Saambinder, kerkblad van de Gereformeerde Gemeenten, het meest in het oog. Koppen in feloranje letters, oranje foto’s, en een kroontje in een oranje vlak bij elke rubriek. Het hele nummer gaat over de aanstaande troonswisseling. Zelfs de meditatie –over Psalm 72– is erop afgestemd.

Voormalig SGP-Kamerlid dr. J. T. van den Berg schrijft over zijn persoonlijke band met het Oranjehuis, ds. W. Silfhout over de betekenis van het regeren „bij de gratie Gods”, ds. G. J. van Aalst over alle redenen waarom we voor het koningshuis moeten bidden, en dr. C. R. van den Berg over de hofpredikers van de Oranje­stadhouders en -koningen.

De historische band met het Oranjehuis wordt in bijna alle artikelen sterk benadrukt, en nog eens onderstreept in het stuk van B. Hooghwerf over „Gods genadewerk in het Huis van Oranje-Nassau.” Hij schrijft over de „gouden draad” van godsvrucht die door het geslacht loopt – van Juliana van Stolberg tot Maria Louise van Hessen-Kassel, de moeder van stadhouder Willem IV.

„Wat kunnen we de late nageslachten van het Huis van Oranje-Nassau beter toewensen”, schrijft Hooghwerf, „dan wat Maria Louise verwoordde in de bede waarmee haar testament begon: „dat de Almachtige God haar nageslacht en haar Huis wil nemen in Zijn altoos veilige bescherming, en hen ten nutte van Land en Kerk en ter behoudenis hunner zielen bekronen met Zijn allerdierbaarste zegeningen voor de tijd en voor de eeuwigheid.””

Vervreemding van christenen

Ook in het hervormd-gereformeerde weekblad De Waarheidsvriend een meditatie over Psalm 72 –kennelijk inspireert de koningspsalm deze dagen meer dan één predikant– en ook hier een artikel over hofpredikers, deze keer geschreven door dr. J. de Jong-Slagman. Maar daarnaast belicht De Waarheidsvriend toch ook andere aspecten van de komende troonswisseling. Zo besteedt ds. G. van Meijeren in de rubriek ”Uit de pers” aandacht aan het initiatief ”Preken voor de koning”, een website waarop preken kunnen worden geplaatst.

Bart Jan Spruyt zorgt voor de kritische noot. Hij gaat in op de oude trits kerk-Oranje-vaderland, die volgens hem sterk aan slijtage onderhevig is. „De Oranjes hebben zich naadloos aangesloten bij de politieke en bestuurlijke elite van dit land en delen ook in de politieke voorkeuren van de huidige regenten (…). De verstandhouding met D66 lijkt mij meer dan uitstekend. In een goede verstandhouding met de oorspronkelijke aanhang wordt veel minder geïnvesteerd.”

Hoewel de Oranjes, denkt hij, zich in toenemende mate vervreemden van „conservatief, christelijk Nederland”, ziet hij tegelijkertijd toch reden tot hoop. „Keer op keer is in de geschiedenis van de Oranjes gebleken dat er zo maar een goeie kan opstaan – van de Zwijger tot de stadhouder-koning tot Wilhelmina. Voor wie de trits kerk-Oranje-vaderland ondanks alles nog niet betekenisloos is geworden, blijft die mogelijkheid een zaak van verwachting en gebed.”

Blijven bij roeping

Het christelijke gereformeerde weekblad De Wekker houdt het bescheiden: een meditatie over Mattheüs 20 –„Wie onder u groot wil worden, zal uw dienaar zijn”– en een artikel van ds. C. C. den Hertog over de parallellen tussen het koningschap en het predikantschap. De bijdrage die nog het meest op de komende troonswisseling ingaat is de open brief aan prins Willem-Alexander van columnist dr. Frank Visscher.

„We weten niet goed”, schrijft Visscher, „of u wel eens een kerk vanbinnen ziet, anders dan de Nieuwe Kerk waar u ingehuldigd wordt. We hopen dat u naast openingen van bruggen, bezoeken van provincies en ontmoetingen met buitenlandse ambassadeurs óók aandacht zult hebben voor de christenen in dit land.”

Over de toekomst is Visscher bezorgd, maar ook hoopvol: „Hoe zal uw koninkrijk er over 30 jaar uitzien? Zal er nog geloof in God te vinden zijn? We houden ons hart vast, maar we hopen en bidden dat wij en u standvastig blijven bij de roeping die we hebben. Of we nu kleine luiden of koning zijn. Zo waarlijk helpe ons God almachtig.”

Roomse koningin

In De Wachter Sions, weekblad van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, schrijft N. Verdouw een bijdrage over de troonswisseling. Ook hij herinnert aan de geschiedenis, en aan de manier waarop God de stadhouders van Oranje „heeft willen gebruiken om ons volk te verlossen van de Spaanse en roomse overheersing.”

Het contrast met vandaag is groot: „Onze nieuwe koningin Máxima is zeer geliefd. Een sympathieke vrouw. En tóch mogen we niet verzwijgen dat we in haar een roomse koningin krijgen. (…). 
Het is het tegenovergestelde van waaruit de Heere ons in het verleden heeft verlost.”

Niettemin blijft volgens Verdouw ook waar dat God een koning geeft. „Mogen wij dan het koningshuis hoogmoedig opzij schuiven, als de Heere het nog –ondanks alles– in stand houdt?”