De conclusie is dat de maatschappelijke positie van minderheden in Nederland geleidelijk verbetert. Een grote meerderheid van 70 tot 80 procent van de etnische minderheden vindt het fijn in Nederland, meer en meer allochtonen werken en ze doen het steeds beter op school.

De tweejaarlijkse rapportage heeft vooral betrekking op de vier grootste etnische groepen in Nederland: Turken, Marokkanen, Antillianen en Surinamers. Zij vormen samen ongeveer 60 procent van het totale aantal allochtonen in Nederland.

Zowel allochtonen als autochtonen vinden niet dat het makkelijker moet worden om in Nederland asiel te krijgen. Wel noemen beide groepen het positief dat in een land verschillende culturen bestaan. Daar tegenover menen allochtonen en autochtonen dat een wijk er niet op vooruit gaat als er veel allochtonen wonen.

Bijna tweederde van de allochtonen zegt nooit of bijna nooit persoonlijk gediscrimineerd te zijn. Van de allochtonen geeft 5 tot 8 procent aan vaak te worden gediscrimineerd en 29 tot 34 procent af en toe, afhankelijk van de afkomst.

Opvallend is dat het merendeel van de allochtonen denkt dat hun eigen groep wordt gediscrimineerd, maar de meesten geven tegelijkertijd aan dat zij daar persoonlijk bijna of nooit ervaringen mee hebben. Zo heeft bijvoorbeeld 22 procent van de Marokkanen de indruk dat de Marokkaanse bevolking in Nederland vaak wordt gediscrimineerd, terwijl slechts 6 procent zelf vaak met discriminatie te maken heeft.

In de periode 1994 tot 2002 zijn steeds meer allochtonen gaan werken. Vooral de Marokkaanse mannen maken een inhaalslag. Had in 1994 36 procent een baan, in 2002 was dat 59 procent. De werkloosheid in Nederland steeg in 2003 vanwege de slechte economie. Onder Turken en Marokkanen loopt de werkloosheid echter minder op dan bij de autochtone bevolking.

Het SCP is bezorgd over de toenemende werkloosheid onder jonge allochtonen. Vooral bij de Surinaamse en Antilliaanse jongeren, van wie nu meer dan een kwart niet werkt.

Tussen 1996 en 2002 is het aantal Turkse en Marokkaanse leerlingen op havo en vwo gestegen en ook op hbo en universiteit studeren meer allochtonen. Maar nog steeds kiezen de meeste allochtone jongeren voor een mbo–opleiding. In het basisonderwijs doen Turken en Marokkanen het met rekenen goed, al staan ze nog op achterstand in vergelijking met autochtone leerlingen.

Wat betreft de Nederlandse taal lopen allochtonen ongeveer twee jaar achter op hun autochtone leeftijdsgenoten wanneer zij van de basisschool komen. De allochtonen zijn duidelijk bezig met een leer–inhaalslag. Alleen Antilliaanse leerlingen blijven achter.

Marokkaanse en Turkse enquêteurs en tolken zijn bij het onderzoek betrokken om te voorkomen dat bepaalde groepen niet werden gehoord.

Minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie toonde zich bij de presentatie van het SCP–rapport minder positief over de huidige situatie van allochtonen in Nederland. Ze prees de vermindering van werkloosheid en de steeds betere onderwijsresultaten, „maar de afstand op maatschappelijk, sociaal en cultureel gebied is nog steeds veel te groot."

Verdonk concludeert uit de rapportage dat integratiebeleid nog steeds hard nodig is, maar dat het tot nu toe gevoerde beleid niet toereikend is. De minister is van mening dat „het roer om moet", en heeft daarom ook al in september het Integratiebeleid Nieuwe Stijl bij de Tweede Kamer ingediend. In dit nieuwe beleid zijn de belangrijkste gegevens uit het SCP–rapport opgenomen.