„En haastelijk uitgaande van het graf, met vreze en grote blijdschap, liepen zij henen om hetzelve Zijn discipelen te boodschappen.”

Onbekeerde zondaar en zondares, die niets kent noch gevoelt van die begeerte van de Jezus zoekende vrouwen bij het graf; die daarom ook zelfs óf roekeloos van het heilig avondmaal bent afgebleven, óf op grond van een eigengerechtigheid bent toegetreden. Wat dreef u? Immers niet die liefde waardoor de vriendinnen van Jezus naar het graf werden gedreven?

Bekommert u zich nog niet over Jezus’ dood en opstanding, dan zeg ik het u op grond van Gods heilig Woord: U hebt geen leven in uzelf. Deze ontzaglijke uitspraak wordt ook aan u gedaan: „Die de Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem” (Johannes 3:36).

Bent u onder dit alles wat u van Godswege wordt gezegd nog gerust? Werd u door de kracht des Geestes maar eens wakker gemaakt uit deze doodslaap der zonden. Uw uitwendige deugden en plichten, zelfs uw uitwendig avondmaal houden kunnen u niet zalig maken. Het waarachtig geloof dat u arme, geheel onmachtige en doemschuldige zondaren bent, dat u door Geesteskracht doet vluchten tot een waarachtig omhelzen van Jezus, kan uw ziel alleen behouden voor een eeuwigheid. Mocht u dan nog in dit heden der genade die Geest, Die Jezus door dood en opstanding heeft verworven en Die in de panden van Zijn verbondsliefde is toegezegd, daarom ootmoedig en ernstig leren smeken.

D. A. Detmar,
predikant te Ede

(”Enige eenvoudige 
Godvruchtige oefeningen”, 1828)