De gebedsbijeenkomst tijdens de Leicesterconferentie in de vroege ochtend, vóór het ontbijt, is niet zomaar een agendapunt. Er is voelbare betrokkenheid, er wordt gebeden uit het hart. Uit de verwoordingen blijkt hoe moeilijk de positie van de voorganger op eenzame posten vaak is. Maar het gebed om een hernieuwde uitstorting van de Geest en verwachting van de kracht van het Evangelie is even sterk.

Als er één woord vaak valt, dan is dat het woord ”heerlijk” (glorious) voor God, of de verheerlijking van Zijn Naam, als het doel van elke christen. Er wordt voortdurend gedankt voor Christus en Zijn onuitsprekelijke genade, Zijn volmaakte verzoening, want in welke kracht zou een voorganger anders zijn werk kunnen doen?

De aanwezigen belijden hun tekortkomingen, de koudheid in hun bediening, betreuren het gebrek aan bekeringen in hun kerken, maar tegelijk wordt er gebeden om een hernieuwde vervulling van de Geest, in hun persoonlijk leven en in de kerken die zij dienen.

De aanwezigen danken voor de „eenheid in de waarheid”, een gemeenschap die ook werkelijk wordt beleefd. En dat wereldwijd, zoals blijkt uit het gebed voor de vervolgde christenen in Pakistan en Syrië, en voor onder meer het werk van ds. Simo Ralevic in diverse Oost-Europese landen.

Het Evangelie stond ook dinsdag weer centraal op de tweede vergaderdag in diverse lezingen, als variaties op het thema van de conferentie: ”Het Evangelie: wat het is en waarom het van belang is”. Ds. Warren Peel (Reformed Presbyterian Church in Noord-Ierland) typeert in zijn lezing het Evangelie als „het leven en de vrijheid van de kerk.” Het Evangelie is niet iets voor beginners, om tot bekering te komen, maar is het hele leven nodig om gered te worden van zonden. De predikant benadrukt dat in Christus de zondaar geheel verlost is van schuld. „Waarom zou schuld een probleem zijn aangezien die volkomen tenietgedaan is door Christus? Als je zondigt, ga er direct mee naar het kruis en laat de duivel je niet lastigvallen als hij je benauwt met het gevoel van de zonde.”

Dat geeft een bemoediging in de dagelijkse strijd van een voorganger. Zijn werk kan immers niet gedaan worden in eigen kracht, om zichzelf te bewijzen in eigen prestaties. „Hoogmoed en wanhoop zijn twee uitingen van wetticisme”, zegt ds. Peel kernachtig. Hoogmoed kan gemakkelijk insluipen als een voorganger zichzelf vergelijkt met een ander die minder sprankelend de Schrift zou verklaren; of wanhoop ontstaat wanneer de voorganger zijn leven spiegelt aan dat van iemand die een betere christen en predikant lijkt te zijn.

Zending en evangelisatie zijn thema’s die op de conferentie voortdurend aan de orde komen. Hoe moeilijk voorgangers het ook hebben, ze zijn volop bezig om het Evangelie bekend te maken in hun eigen omgeving. Zo vertelt de 85-jarige baptistenpredikant ds. Frederick Serjeant dinsdag tijdens de maaltijd hoe hij bijna dagelijks evangeliseert op de markt in zijn dorpje Dorset in Zuid-Engeland. Zijn gemeente blijft schommelen rond de twintig leden, maar hij volhardt in het strooien van het zaad.

Dr. Michael Reeves, theologisch directeur van Universities & Colleges Christian Fellowship (UCCF) in Engeland, spreekt over ”Gods heerlijke, missionaire hart”. Hij schildert de aanwezigen een indrukwekkend beeld voor ogen: God is ten diepste Vader, Die Zijn Zoon liefheeft en zendt en zó ook Zijn kinderen in deze wereld stuurt. „Zending is niet iets vreemds aan God, maar is in Zijn hart gegrond. Gelovigen delen in iets wat hen eeuwig voorafgaat, namelijk het liefhebbende hart van de Vader. God zít in de hemel, maar Zijn kinderen worden rusteloos in de wereld uitgezonden.”

De deelnemers komen uit verschillende landen en nemen hun eigen problemen mee. Zo is de Nigeriaanse predikant Ini Ukpuhu bezorgd over de religieuze conflicten in het noorden van zijn land. Hij laat veelzeggend zijn linkerwang zien. „De meeste moslims zijn goedwillend en vreedzaam, maar durven uit angst niet te protesteren.”

De predikant woont in het zuiden van het land. Daar geen religieuze rellen, maar wel een ander religieus probleem, en dat is het pinksterchristendom en zijn puissant rijke voorgangers. De kerk van ”profeet Joshua” en zijn bizarre genezingsdiensten in de hoofdstad Lagos bloeit nog volop. „Alle leden van het kerkteam hebben hun eigen privéjet”, vertelt ds. Ukpuhu. Over de kloof tussen rijk en arm in Afrika gesproken.