De predikant van de gereformeerde gemeente te Middelburg-Centrum sprak over: ”Het bewaren waard; onze identiteit”. De duivel richt veel van zijn aanvallen ook op de buitenkant, hield hij de 1750 bezoekers voor. „Hij wil overwinnen, door het Woord van God weg te nemen.”

Identiteit kan gaan over een aantal uiterlijke kenmerken van een christelijke levensstijl. Dat is echter niet genoeg, haastte ds. De Heer zich te zeggen. „Het is funest als het alleen maar gaat om die en die gemeente of die traditie. Wordt de wereld wel jaloers op typische kenmerken van onze levensstijl? Onder een beetje druk holt die levensstijl vanzelf wel uit, zo wordt er dan gezegd.”

De Middelburgse predikant wees op het beest dat uit de zee opkomt in Openbaring 12 en 13. De koninklijke hoeden van het beest stellen de weelde van de wereld voor. Die wereld wordt steeds mooier, door de media gevuld met reclame. „Onze identiteit wordt erdoor uitgehold.”

Na die betovering toont het beest uit de zee zijn ware gedaante: godslastering. Het doet dat omdat het weet dat hij overwonnen is op Golgotha. Hij kan tegen Christus niets meer beginnen. Daarom richt hij zich op de Bruid van Christus, de Kerk. Hij voert strijd tegen hen die Gods geboden bewaren en het getuigenis van Jezus Christus hebben. Ds. De Heer: „Dat is de identiteit van het vrouwenzaad.”

Het bewaren van Gods geboden ziet vooral op de buitenkant, zo zei de predikant. Wie Gods wet in zijn hart gesloten heeft, wil daar niet tegen ingaan en kan daarom niet met alles meegaan. Het bewaren van de geboden Gods wordt zo zichtbaar in de levenswandel.

De keerzijde van het bewaren van Gods geboden is het hebben van het getuigenis van Jezus Christus. „Dat getuigenis is in het hart geschreven. Daarom bewandelt een christen het pad dat Christus aanwijst. Dat is zijn identiteit. En niet een identiteit die hij met kunst en vliegwerk overeind houdt. Het is een identiteit die overwonnen is door het bloed van Christus.”

Spreken over identiteit moet beginnen bij de binnenkant, 
het wezen van de zaak, aldus ds. De Heer. Van daaruit kun je spreken over de buitenkant, de kant die zichtbaar is in de levens­wandel. Op christenen die zo 
met de Heere leven, kan de wereld jaloers zijn, stelde hij, en 
iet op hen die een slordige levenswandel hebben. „Innerlijk 
en uiterlijk moeten nauw met elkaar verbonden zijn.”

„De kern van het bewaren van onze identiteit”, zo had bondsvoorzitter ds. A. Verschuure in zijn openingswoord gezegd, „is het altaar en het geheim daarvan is de binnenkamer.”

Zuil

Is de zuil niet te veel naar binnen gericht? Moeten we ons niet meer naar buiten richten? was gistermiddag een van de vragen tijdens de forumbespreking. „Onze identiteit hangt niet af van de zuil”, antwoordde forumlid ds. W. Visscher. „De zuil is een noodbehuizing. Eigenlijk zou de zuil niet nodig zijn.”

Op de vraag of de zuil niet te passief maakt, antwoordde de Amersfoortse predikant dat het erom gaat „dat we naar buiten toe moeten laten zien hoe onze levenswandel is. Nodig uw buurman die nergens aan doet eens uit om met u mee naar de kerk te gaan. Dan kan hij zien wat u bezighoudt.”