„Ik maak dan onderscheid tussen de musical zelf en de gesprekken die later ontstaan, de mogelijkheden tot nazorg voor de kerken. Dat laatste is namelijk van belang. Waar 2,3 miljoen Nederlanders op deze wijze met Jezus en Zijn dood geconfronteerd zijn, ontstaan er op de werkplek, in de trein, in de sportkantine of waar dan ook gesprekken over het doel van ons leven.

Maar wezenlijk is dan wel dat benadrukt wordt dat The Passion een eigentijdse vertolking van Jezus’ levenseinde is, níét Zijn levensgeschiedenis zelf. In The Passion zingen artiesten Nederlandse popliedjes, die een algemene strekking hebben. Zo zong René van Kooten, de artiest die de rol van Jezus speelde, een lied van Nick & Simon: Dus pak maar m’n hand/ stel niet te veel vragen/ je kunt niet als enige de wereld dragen/ pak nou maar m’n hand/ laat mij de weg wijzen.

Het verhaal van Jezus’ levenseinde werd tijdens The Passion verteld door de Nederlandse cabaratier Jörgen Raymann. Mensen die in hun persoonlijk leven niets met Jezus hebben, krijgen een plaats in de lijdensgeschiedenis – wat overigens bij de uitvoering van de Matthäus Passion ook geldt. Het verschil is niettemin dat dit laatste een cultureel evenement is en The Passion een missionaire spits heeft.

Nergens in het Woord van God lezen we dat de apostelen ongelovigen inzetten voor de verbreiding van het evangelie. Dat lijkt me een punt waarover het gesprek gevoerd mag worden. Hoe schadelijk dit kan zijn, blijkt uit de optredens van deze artiesten op andere dagen. Daags voor The Passion beweert Raymann in het Nederlands Dagblad „dat geen enkele religie de waarheid in pacht heeft.” „Ik vind het fijn om te denken dat Jezus voor onze zonden is gestorven, of het nou klopt of niet. Het geeft me het gevoel dat we altijd een tweede kans kunnen krijgen, dat uiteindelijk alles goed komt.”

Erger maakte René van Kooten het. Twee dagen nadat hij de rol van Jezus speelde, figureerde hij in de tv-show van Paul de Leeuw, die op zaterdagavond meer dan een miljoen kijkers van zinnige dingen afhield. Na de vraag hoe het was „in het koude Den Haag de slachtofferrol van Jezus te spelen”, volgen slechts godslasterlijke passages. (…)

Dan blijft dé vraag staan: die naar onze omgang met het lijden van de Heiland der wereld. In de laatste twaalf uur van Zijn leven kwam de inhoud van de drinkbeker van de toorn van God naar Jezus toe. Hij besefte het: „Nu is mijn ziel in beroering en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij uit dit uur!” Niettemin gaat Jezus de weg tot het einde. Dan past geen eigentijds spektakel.”