Een mooie, warme lentedag in Leicester. Narcissen bloeien en de eerste witte bloesem vertoont zich aan de oude bomen op de universiteitscampus van de stad, zo’n 150 kilometer boven Londen.

Voor de vijftigste keer gaat de Leicesterconferentie van start, een jubileum waaraan verder niet speciaal aandacht wordt besteed. John Rawlinson, manager van de bijeenkomst namens uitgeverij The Banner of Truth, die de conferentie organiseert, schat het aantal bezoekers op 250. „Het is een gewone conferentie zoals andere jaren, met een gelijk aantal bezoekers.”

De Leicesterconferentie staat voor een bijeenkomst van voorgangers uit alle delen van het Verenigd Koninkrijk, (Noord-)Ierland, en ook uit Nigeria en Kenia. Nederland is vertegenwoordigd met een delegatie van meer dan vijftien personen.

Voorafgaand aan de conferentie werd tijdens het weekend een jongerenmeeting gehouden waar 120 jongeren op afkwamen, onder wie ook enkelen uit Nederland. Ze vertrokken maandag weer, toen de gewone ”minister’s conference” van start ging.

Traditiegetrouw zongen de Nederlandse aanwezigen niet alleen het Nederlandse volkslied, maar ook psalmen, en wel niet-ritmisch, zo laat Rawlinson op zijn smartphone horen.

Het publiek in Leicester is divers. Er zijn voorgangers in het nette pak, waarbij de Nederlandse aanwezigen zich vooral op dit punt onderscheiden met hun donkere kleding. Door de jaren heen zijn de kledinggewoonten echter behoorlijk veranderd. Het aantal aanwezigen dat in trui en zelfs spijkerbroek is gekleed, neemt aanmerkelijk toe.

De kerkelijke achtergrond is erg breed, zegt conferentievoorzitter ds. Ian Hamilton, predikant van een presbyteriaanse gemeente in Cambridge. Hij schat dat 25 procent behoort tot de presbyteriaanse en gereformeerde traditie. Verder zijn er veel onafhankelijke (”independent”) gemeenten, evangelischen en baptisten. Baptisten behoren doorgaans tot de gereformeerde (”reformed”) richting. Ds. Hamilton: „Ze zijn baptistisch in hun doopstandpunt, maar gereformeerd in de leer van de verzoening.” Baptisten die tot de ”strict baptists” behoren, zoals de Gospel Standardbaptisten (de zogenoemde Philpotgemeenten), laten de bijeenkomst voor wat ze is.

Volgens ds. Hamilton komen de deelnemers vooral naar Leicester om hun christen-zijn op een nieuwe manier te beleven. „Het geestelijk landschap in Groot-Brittannië is dor en droog. Daarom hebben voorgangers verfrissing nodig. Ze komen hier om de bevindelijke kant van het calvinisme te kennen. Er zijn er die graag Brakel lezen.”

Thema’s die scheiding aanbrengen, worden in Leicester nadrukkelijk gemeden. Dat is bijvoorbeeld de doop. Ds. Hamilton: „Het is een zaak die de wezenlijke overeenstemming tussen christenen niet behoeft te schaden. Ik ben zelf een voorstander van een gereformeerde verbondsbeschouwing op grond waarvan kinderen gedoopt worden, maar een doorsnee Engelse baptist kan zich niets voorstellen bij de kinderdoop. Engelse baptisten hebben in het algemeen weinig oog voor de kerk. Hun visie op het kind is individualistisch in plaats van dat zij een objectieve grond vinden in de genade van het verbond.”

De conferentie werd geopend door prof. Sinclair Ferguson (Redeemer Seminary, Dallas, Texas). Hij zal deze week verschillende keren spreken over ”De grootheid van het mysterie van het Evangelie”. Het thema van de conferentie luidt: ”Het Evangelie: wat het is en waarom het van belang is”.

Prof. Ferguson legt er in zijn eerste lezing de nadruk op dat het Evangelie een kracht van God is tot de zaligheid, niet alleen genoeg om de zonde te verzoenen, de schuld weg te nemen, maar ook om de macht van de zonde te breken in het leven van de gelovige. „We hebben elke dag bekering nodig”, zo refereert hij aan Luthers stelling dat het gehele leven boetedoening moet zijn. „Er is een nieuwe Pinksterdag nodig, zodat we de kracht van het Evangelie ook uitstralen naar hen die buiten zijn.”

Jonathan Watson, uitgever bij The Banner of Truth, voert het woord over ”Het Evangelie en de wereld: een zaak van leven en dood.” Want dát typeerde Paulus: hij was zijn hele leven in gevaar vanwege de tegenstand die hij steeds weer tijdens zijn bediening ondervond.

Watson vraagt de aanwezigen of zij ook bereid zijn om in déze omstandigheden voorganger te zijn. „Predikanten zijn niet door de kerk geordineerd maar door Jezus Christus. Ze zijn helden en rentmeesters van het Evangelie, geen heren ervan. God maakt Zijn appel tot verzoening aan de wereld bekend door voorgangers.”

Na zijn toespraak laat Watson een hymn van Frank Houghton (1894-1972) zingen. Die gaat over het hooghouden van de vlammende toorts en de ambitie om het Evangelie wereldwijd te verkondigen.