Van Mourik en ds. C. Sonnevelt, predikant van de gereformeerde gemeente te Krabbendijke, hielden een lezing over ”Hoop”, het jaarthema van studentenvereniging Solidamentum. Zo’n zeventig jongeren waren aanwezig bij de bijeenkomst in de Jeruzalemkerk in Utrecht.

De godsdienstleraar, lid van de gereformeerde gemeenten, vindt een krachtig getuigenis van christenen in deze tijd meer dan nodig. In de eerste plaats vanwege de toegenomen secularisatie, waardoor Nederland in enkele tientallen jaren compleet is veranderd. Van een overwegend christelijk land veranderde Nederland in een natie waarin christenen tot een minderheid behoren.

Verder noemde hij de politiek, waar diverse partijen er onder andere in wet- en regelgeving opuit zijn om „de laatste sporen van het christendom te laten verdwijnen.”

Als derde reden voor een krachtig getuigenis van christenen wees hij op het atheïsme, dat misschien getalsmatig op zijn retour is, maar dat zich flink roert om „onze maatschappij seculier-atheïstisch te maken.”

Zijn conclusie was dat de verdediging van het christelijk geloof vroeger misschien meer iets was voor theologen. „Maar tegenwoordig is het voor iedere christen nodig dat hij zijn geloof kan uitdragen. Laat horen dat er een God in de hemel is, Die Zijn Zoon gezonden heeft om mensen zalig te maken. Het is de opdracht om dat getuigenis in de wereld te laten horen, ook al ontmoet je misschien alleen maar smaad en hoon.”

Schepping

Als aanknopingspunt voor dat gesprek noemde hij de algemene openbaring van God, bijvoorbeeld in de schepping. „Christenen kunnen met hun medemensen bijvoorbeeld praten over het heelal of over het aangewezen zijn op relaties. Christenen kunnen anderen ook op hun verantwoordelijkheid wijzen, zoals Paulus deed toen hij sprak op de Areopagus.”

Van Mourik vindt het een opdracht voor christenen om de strijd met andere levensbeschouwingen niet te ontlopen.

De tekst 1 Petrus 3:15, waar staat dat christenen bereid moeten zijn verantwoording te geven van de hoop die in hen is, geldt ook voor hen die het leven der genade niet kennen, stelde hij. „Als je overtuigd bent van de waarheid van Gods Woord, ben je verplicht ervoor uit te komen.” De docent trok een vergelijking met een brandend gebouw. „Als je daarin als enige de nooduitgang kent, ben je verplicht de anderen daarop te wijzen. Ook al maak je er zelf geen gebruik van.”

Opstanding

Ds. Sonnevelt, de tweede spreker, zei dat de hoop is gegrond op de opstanding van Christus en zekerheid biedt voor de toekomst. Hij wilde de hoop niet de tweelingzuster van het geloof noemen, zoals wel gedaan wordt, „maar de dochter. Het geloof gaat aan de hoop vooraf, maar kan niet zonder de hoop. Als de nood hoog is, komt de dochter de moeder te hulp en zegt: „Verlies de moed toch niet.”

Hoop en belofte hebben veel met elkaar te maken, aldus de predikant. „De belofte is het voorwerp van de hoop. Zoals de hoop vergeleken wordt met het anker, zo kunnen de beloften van God vergeleken worden met de ankertouwen.”

De predikant uit Krabbendijke noemde Abraham als Bijbels voorbeeld van iemand die geloofde „op hoop tegen hoop. Als hij bij zichzelf te rade ging, was er geen enkele hoop, maar het ging hem om de hoop op Gods waarheid en macht.”

Bunyan

Ds. Sonnevelt verwees naar ”De Christenreis”, het bekende boek van John Bunyan, waaruit het nut van de hoop blijkt. „Christen was bang om onder te gaan, maar Hopende ondersteunde zijn hoofd en hield hem boven water in de doodsjordaan.” Ds. Sonnevelt waarschuwde ook voor valse hoop. „Hopende staat tegenover IJdele hoop, die wordt overgezet door veerman Onkunde, maar niet wordt toegelaten in de hemel.”