Het echtpaar geniet van een kop soep. „Het was een drukke dag. Wat een aandacht.” Donderdag stonden ze in de belangstelling bij de start van het project Munnikenland, dat wordt uitgevoerd in opdracht van Rijkswaterstaat in samenwerking met waterschap Rivierenland. Miranda Mens van Rijkswaterstaat zei bij die gelegenheid: „De familie Jager woont al 25 jaar buitendijks. Al die tijd leven ze met het water in hun directe omgeving. Dat doen ze op een heel inventieve manier.” Die inventiviteit was nodig ook, vertelt Rob Jager. Anders had hij zijn vrouw nooit meegekregen naar de woning in de Brakelse Benedenwaarden.

Hij groeide op in het buiten­gebied. „Toen we in Utrecht woonden, was het mijn droom om ooit de stad te verlaten en weer buiten te gaan wonen. Na lang zoeken vond ik dit huis. Het was liefde op het eerste gezicht. Vooral vanwege de rust. De dijk was vroeger alleen toegankelijk voor wandelaars, tegenwoordig ook voor fietsers.”

Het duurde even voor zijn vrouw warmliep voor het idee. „Zeg maar gerust dat ik er heel wat nachtjes over moest slapen. Ik vond het erg stil. Bovendien hield ik m’n hart vast voor hoogwater. De vorige bewoners hadden een roeiboot achter het huis liggen en trokken zich bij hoogwater aan een touw naar de dijk. Dat zag ik niet zitten. Er staat dan een sterke stroming en ik kan niet zwemmen.”

Haar man bouwde daarom een loopbrug van de woning naar de dijk. Bovendien legde hij een privédijk aan rond de woning. „Een enorme klus. De dijk is zeker 5, 6 meter hoog.”

Desondanks was het afwachten hoe het met hoogwater zou gaan. „De eerste paar keer lieten we ons bang maken. We sleepten zo veel mogelijk naar boven en we haalden de wijnkelder leeg. Het viel allemaal reuze mee. In al die jaren hebben we alleen wat water in de kelder gehad.”

Dus bleef Jager buitendijks wonen. Tot groot plezier van (klein)kinderen, familie en kennissen die op deze unieke plaats langs de Waal komen logeren.