De conclusies van zijn commissie doen je de haren te berge rijzen. Zij hield zich niet op met haarkloverijen en hoefde niet naar een haar in de boter te zoeken om te concluderen waar het misging. De burgemeester van Haren (hij was er pas sinds mei) kreeg grijze haren toen men de conclusies ging openbaren. Hij had onvoldoende haar op de tanden om de missers te verklaren. Terwijl de politie ook alle hoop had laten varen. De dienders zaten met de handen in het haar.

Nou ja… gezeten hebben ze niet, want ze werden van hot naar haar gestuurd. Het scheelde maar een haartje of ze waren strijdend ten onder gegaan. De lieve jeugd vloog de agenten letterlijk in de haren. Tja, ze hebben daar in Haren inmiddels spijt als haren op het hoofd dat ze zaak onderschat hebben.

Zouden we verantwoordelijken moeten sparen? Geen haar op m’n hoofd die daar aan denkt. Nee, ik zit te staren naar een haarscherpe conclusie van meneer Cohen. Zijn rapport kreeg de titel ”Twee werelden”. Jong en oud waren ook werkelijk twee werelden, daar in Haren. Jongeren voor wie sociale media (zoals Facebook en Twitter) een normaal onderdeel van het leven zijn. Ouderen die vaak geen idee hebben wat zich daar afspeelt. Jongeren die grenzen opzoeken, bereid zijn risico’s te nemen die ze vaak onvoldoende scherp zien. Ouderen die risico’s wel zien en daar paal en perk aan willen stellen.

Cohen vindt dat alles op haren en snaren moet worden gezet om de werelden van ouderen en jongeren bij elkaar te brengen. Ouders moeten er net hun haren bij gesleept worden en zich afvragen wat hun kinderen op de sociale media meemaken.

Heb je ook zo’n facebookend en twitterend jong mens ergens op deze aarde? Dan wordt het tijd dat je enige kennis van de sociale media gaat vergaren. Onze kinderen zijn de mediazee aan het bevaren.

Daar zijn ontegenzeggelijk gevaren. Maar meekijken kan je ook een hoop zorgen besparen. Ik kan het inmiddels proefondervindelijk verklaren.