Robert M. (29) is vorig jaar door de rechtbank in Amsterdam veroordeeld tot 18 jaar cel en tbs met dwangverpleging. Het OM had toen de maximale straf geëist, 20 jaar cel en tbs. Tegen Van O. (40) eiste het OM destijds ook 12 jaar. De rechtbank legde 6 jaar op, omdat het de rol van Van O. kleiner inschatte dan justitie dat deed.

Volgens de advocaten-generaal Marianne Bakker en Ineke van Beuningen is ook in hoger beroep de maximale straf onontkoombaar. Niet alleen de slachtoffertjes en hun ouders wordt daarmee recht gedaan, vinden de aanklaagsters, maar ook de samenleving, die diep geschokt is door de misdaden van M. „De samenleving heeft behoefte aan genoegdoening, vergelding.”

Het OM hekelde het feit dat Robert M. zijn eigenbelang altijd boven dat van de kinderen en hun ouders heeft gesteld. Er is ook in het proces in hoger beroep geen antwoord gekomen op de vraag waarom M. „maar doorging en doorging”. Er waren alternatieven, maar M. greep deze niet aan, meent het OM. „Hij heeft er iedere dag weer voor gekozen om door te gaan.” Dat M. geworsteld heeft met zijn seksuele gevoelens en gebukt ging onder de „vloek” van zijn afwijkende geaardheid, zoals hij bij herhaling heeft betoogd, is niet gebleken, vinden de advocaten-generaal.

Robert M. en Richard van O. tekenden vorig jaar hoger beroep aan tegen de vonnissen van de rechtbank. M. had, gezien de opgelegde straf, niet veel te verliezen. Van O. daarentegen wel: hij kreeg de helft van de geëiste straf. Het OM betoogde dat hij niet „de sukkel” is die hij in de rechtszaal heeft willen spelen. Hij heeft het misbruik door zijn partner mogelijk gemaakt en op die manier een actief aandeel gehad.