De kwestie zorgde voor opgetrokken wenkbrauwen. Eén stem voor en twee tegen, en de CU-wethouder die uiteindelijk de vlag hijst: is de partij verdeeld?

De motie werd donderdag op het laatste moment ingediend door de GroenLinksraadslid Koers. Hij stelde voor om een regenboogvlag te hijsen op het stadhuis. Dit als protest tegen een nieuw wetsvoorstel in Rusland, dat discriminerend is voor homo’s. De regenboogvlag wordt zowel door de homo- als de vredesbeweging gebruikt als teken van tolerantie.

Eerder al kondigde Amsterdam aan deze vlag te gaan hijsen wanneer de Russische president Poetin op 8 april ons land bezoekt. Koers stelde voor om Apeldoorn dit voorbeeld te laten volgen, omdat deze gemeente in 2013 een speciaal Ruslandjaar viert, waarin ze aandacht schenkt aan haar band met dat land. Koers: „Ik ben blij dat ik als homoseksueel in ons land in vrijheid en gelijkwaardigheid kan leven. Helaas is dat in Rusland wel anders.”

CU-raadslid Huizing stemde voor de motie. Fractieleider Veen, met fractielid Tamsma, tegen. „Vooral het tweede deel van de motie staat mij tegen”, zegt Veen. Daarin staat dat jaarlijks dezelfde vlag moet worden gehesen op 11 oktober, de zogeheten Coming Out Day, een dag waarin homoseksuelen ertoe worden opgeroepen om ‘uit de kast’ te komen. „Daar bekruipt me het idee dat er een bepaalde lobby aan de gang is. Denk ook aan de campagne tegen de weigerambtenaar, en strapatsen zoals we in de kanalen van Amsterdam zien.”

Huizing zegt het accent op „de andere kant van de motie” te willen leggen: „Omdat Apeldoorn via vlaggen op het stadhuis wel vaker signalen afgeeft. Zoals recent voor het Walk4Waterproject van ZOA. Of voor Pink Ribbon, tegen kankerbestrijding. Zo zal er nu gevlagd worden tegen discriminatie van een minderheid. Ik ben daar voor. Ik ben arts en ik kan het tegenover mijn collega’s en vriendenkring niet verantwoorden om niet met dit signaal tegen discriminatie in te stemmen.”

De dag na de vergadering, zoals de motie aangaf, hees ChristenUniewethouder Blokhuis, samen met Koers, de vlag. Hij liet maandag weten dit te hebben gedaan „vanuit mijn persoonlijke overtuiging om voor minderheden op te komen.”

Maar is een ChristenUniewethouder de aangewezen man om deze vlag te hijsen? Blokhuis was naar eigen zeggen niet enthousiast over het voorstel, dat hij symboolpolitiek noemt. 
„Ik heb de raad deze actie ontraden. Een internationale kwestie als deze hoort eigenlijk thuis bij de minister van Buitenlandse Zaken.” Hij besloot, als portefeuillehouder voor minderheden, na de stemming echter „fideel te zijn, en loyaal mee te werken aan een democratisch besluit.”

Fractievoorzitter Veen zegt al met al niet gelukkig te zijn met de manier waarop het gegaan is: „De motie, die pas kort voor de vergadering werd verstrekt, heeft ons eigenlijk overvallen. Er was geen tijd meer om haar rustig te bespreken, en toen kwam het op onze persoonlijke mening aan. Ik had met de vuist op tafel kunnen slaan om eenheid te bewerkstelligen, maar dat vond ik in dit geval niet per se nodig.”

Pas maandagavond spraken de fractieleden elkaar voor het eerst sinds de verdeelde stemming, bij het fractieberaad. Veen: „Eerder was niet nodig. We moeten het niet groter maken dan het is.” Huizing bevestigde maandagavond na afloop dat er, met Blokhuis erbij, over de kwestie gesproken is. „Maar dat heeft niet tot een wijziging in onze standpunten geleid.”

Huizing: „Homoseksualiteit is bij de ChristenUnie nu eenmaal een teer punt waarover verschillend wordt gedacht. Ik ben blij dat daar binnen onze fractie ook echt ruimte voor is.”