„Als Zijn ziel zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien, Hij zal de dagen verlengen; en het welbehagen des Heeren zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan.”

Gezegend zij God tot in alle eeuwigheid, dat Hij zo’n genadig plan en voornemen maakte om mensenkinderen te verlossen. Mensen die hopeloos verloren waren. En dat door Zijn eigen dierbaar en heilig bloed.

O, onze verlossing werd gekocht tegen een dure prijs. Niet met goud of zilver noch door vergankelijke dingen, maar door het onvergankelijk bloed van Jezus Christus. Hij moest verbrijzeld en krank gemaakt worden, opdat de verlossing voor ons verkregen zou worden. Hij heeft het kruis verdragen, en de schande veracht. Zijn schande was Zijn grootste smart en droefheid. Zodat zelfs de zon –tegen de wetten van de natuur– een sluier voor haar aangezicht trok, omdat hij het als het ware een schande achtte zijn Schepper zo’n smaad te zien aangedaan dat Hij tussen hemel en aarde hing aan het kruishout.

Het kan nooit genoeg worden bewonderd dat Hij Die oneindig was en in Zichzelf algenoegzaam, zo’n lage stap deed, van de hemel naar de aarde en de smadelijke dood des kruises leed.

Dit was zo’n wonderlijk schouwspel en zo’n verbazend gezicht dat zelfs de zielen van hen die ontslapen waren, opstonden en het zagen. De rotsen en bergen weeklaagden en treurden. Zij braken en scheurden uiteen.

Andrew Gray, predikant te Aberdeen (”All the Works”, 1839)