Werd het gelovigen aanvankelijk verboden voor deze vorm van lijkbezorging te kiezen, nu lijkt de principiële discussie verstomd. Dat staat te lezen in „een bezinning op onze omgang met sterfelijkheid, dood en afscheid” van een werkgroep ingesteld door de Katholieke Raad voor Kerk en Samenleving. In de werkgroep hadden onder meer deskundigen uit de Unie Katholieke Bond van Ouderen en de toenmalige Acht Mei Beweging zitting. „Ook in crematoria wordt nu het Evangelie van de verrijzenis verkondigd, wordt gebeden en het dode lichaam met water en wierook geëerd”, staat in de brochure te lezen.

De schrijvers constateren echter ook een probleem. Een nabestaande houdt aan deze vorm van lijkbezorging weinig tot niets over. Er is geen graf(monument) zoals bij een teraardebestelling. Gesuggereerd wordt daarom dat leegstaande kerkgebouwen gebruikt zouden kunnen worden voor het bewaren van herinneringen aan doden zonder graf. Het behoud van gebouwen voor dit doel zou „kunnen bijdragen aan een creatief beheer van erfgoed en aan een afronding van nieuwere vormen van lijkbezorging.”