Delfshaven is een van de Rotterdamse wijken waar Ontmoeting, een christelijke organisatie voor hulp aan dak- en thuislozen, al jaren actief is met woonbegeleiding. Lange tijd zaten de medewerkers in het centrale kantoor aan de ’s-Gravendijkwal. Sinds vorig jaar maart zijn ze met een ”thuishaven” present in de multiculturele buurt zelf.

Drie personeelsleden werken vanuit het hoekpand dat, op een steenworp afstand van de Pelgrimvaderskerk, uitkijkt op de wijk. Op de bovenetages wonen zes mannen en twee vrouwen die door Ontmoeting worden 
begeleid, elk in een eigen appartement. Meer dan veertig cliënten die in een straal van 
2,5 kilometer rond de thuishaven wonen, krijgen eveneens ondersteuning van de organisatie, die haar 25-jarig bestaan viert.

Op een doordeweekse middag neemt Cor (60) op kantoor enkele zaken door met zijn begeleider. Hij woont sinds vorig jaar in een zogeheten (z)onderdakwoning. Honderden daklozen werden vanaf 2000 in dergelijke huizen ondergebracht, met bijbehorende begeleiding. Cor is blij dat hij na een zwervend bestaan zo’n tweekamerappartement heeft. „Ik zit er goed. Het is fijn, zo’n eigen plek.”

In de loop der jaren bouwde Cor, die een volwassen dochter heeft uit een verbroken relatie, grote schulden op. Met hulp van Ontmoeting is hij bezig die af te lossen. Het leefgeld dat overblijft, bedraagt maximaal 30 euro per week. Aanvullend krijgt hij een pakket van de voedselbank. „Ik hoop binnen vijf jaar van m’n schulden af te zijn, net voor m’n pensioen”, zegt Cor. Vijf ochtenden per week werkt hij in een sociale werkplaats.

Hans Molenaar is een van de ambulant woonbegeleiders. Hij werkte ruim vijf jaar vanuit de hoofdvestiging van Ontmoeting aan de ’s-Gravendijkwal, voordat hij in Delfshaven werd gestationeerd. Sinds vorig jaar gingen er op initiatief van de gemeente Rotterdam in totaal achttien thuishavens van start. Drie daarvan –Delfshaven, Kralingen en Hoek van Holland– worden door Ontmoeting gerund.

Molenaar waardeert de overgang positief. „We zitten nu dichter bij de mensen. Ze lopen makkelijker binnen.” Hij vertelt dat er van de bewoners boven het kantoor regelmatig enkelen de dagopening van het personeel bijwonen. Dat was in de oude situatie ondenkbaar.

Buurtbewoners kunnen voor vragen en advies eveneens bij de thuishaven aankloppen. De medewerkers zijn er nadrukkelijk op gericht de integratie van cliënten in de wijk te bevorderen.

Soms gebeurt dat op een spontane manier, zegt Molenaar. „Een van onze bewoners liep een keer binnen toen hij wat depressief was. Ik vroeg of hij zin had om een balletje te trappen, op een pleintje hier vlakbij. Aarzelend deed hij het. Al snel speelden er ook een paar jongens uit de buurt mee. Zo iets was vroeger nooit gebeurd.”