„Doch het behaagde de Heere, Hem te verbrijzelen; Hij heeft Hem krank gemaakt.”

Hier vindt u de Fontein waaruit de verlossing van de mensen voortvloeit. Er was zeker niets in ons dat de oorzaak kon zijn van onze verlossing, maar alleen oneindige liefde in Hem. Genade stempelde die raad waar dat voor­nemen werd gemaakt en dat heerlijke besluit werd genomen. Hij bestuurt Zichzelf op een uitnemende en voortreffelijke wijze!

Onze verlossing zou uitgesloten zijn geweest, indien Christus in de hemel was gebleven tot Hij iets in ons had gevonden wat een oorzaak kon zijn van onze verlossing.

Wij vinden de bitterheid van het lijden van Christus, in dit gedeelte: „Het behaagde de Heere, Hem te verbrijzelen; Hij heeft Hem krank gemaakt.” Het stelt ons voor ogen de smarten die Hij in Zijn heilig lichaam heeft gedragen. „Het behaagde de Heere Hem te verbrijzelen.”

Wat een gezicht was het deze gezegende handen, die nooit ongerechtigheid werkten, doorboord te zien! En Zijn dierbare voeten, die nooit hadden gegaan in de wegen der zonde, doornageld te zien. En Zijn gezegende zijde met een speer doorstoken! O wat een gezicht is het geweest, de oneindige en eeuwige Zoon van God zo behandeld te zien, om onze zonden!

O, christenen, verbaas u hierover! „Hij heeft Hem krank gemaakt”, drukt al het lijden van de ziel van Christus uit. Was het niet de ondraaglijke last van onze misdaden die gelegd werd op Zijn gezegende hals?

Andrew Gray,
predikant te Aberdeen

(”All the Works”, 1839)