Dag nieuwkomer, zo zijn onze manieren
Iedereen die zich in ons land vestigt, moet voortaan een contract ondertekenen waarin hij belooft de Nederlandse rechtsstaat te respecteren. Alle bijbehorende rechten én plichten zijn daarbij inbegrepen. Dat plan ontvouwde minister Asscher van Sociale Zaken en Integratie deze week in een advies dat hij naar de Tweede Kamer stuurde. Prima, vind ik. Je kunt als land niet duidelijk genoeg zijn over wat je van nieuwkomers verwacht. Wie voor ons land kiest, zo verdedigt Asscher zijn plan, moet zich richten naar de waarden die hier gelden. Met name noemde hij de wijze waarop wordt aangekeken tegen homo’s, Joden en vrouwen.
Bij het contract dat nieuwkomers binnenkort moeten ondertekenen, hoort natuurlijk een begeleidende brief. Daarin zal de minister toelichten waarom hij zo’n contract nodig vindt. Dat wordt voor zijn ambtenaren nog een hele klus. Mooi plan, daar niet van, zo hoor je hen zuchten, maar hoe leggen we het uit? Ach, u kent mij misschien al wat langer en dan weet u hoe dienstvaardig ik soms kan zijn. Ook nu bekroop mij meteen het gevoel dat ik een handje diende te helpen. Ik ben er even voor gaan zitten en zie, het is gelukt. Geheel om niet bied ik de minister het volgende concept aan.
Beste migrant,
Van harte welkom in ons mooie land. Begrijpelijk dat u ervoor heeft gekozen. De vleespotten zijn hier goed gevuld en aan melk en honing is geen gebrek. Zelfs niet na jaren van crisis.
Wij verwachten wel van u dat u zich houdt aan de spelregels die in dit land gelden. Wij hebben bijvoorbeeld strafrechtelijk verboden om homo’s te discrimineren. In het land waar u vandaan komt, mag dat misschien wel, maar hier is dat niet toegestaan. Wel hoop ik dat u geen homokoppel vormt en dan in een wijk gaat wonen met veel Marokkanen. Dan kan het zomaar gebeuren dat uw ruiten worden ingegooid en dat u wordt weggepest. Uiteraard proberen we daar van alles tegen te doen, maar in de praktijk lukt dat nog niet zo erg.
Ik hoop ook dat u geen Jood bent en zich in Amsterdam wilt vestigen. Officieel genieten Joden in ons land volledige juridische bescherming maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het lelijk tegenvalt om die ook echt te bieden. U moet er niet raar van opkijken dat u wordt uitgescholden en gekleineerd wanneer u met uw keppeltje op in de hoofdstad rondloopt. In voetbalstadions zou ik me als ik u was al helemaal niet wagen. Daar kan het zomaar gebeuren dat wordt gescandeerd „Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas.” Hoort u daarna een luid gesis, dan is dat geluid afkomstig van supporters die de gaskamers van de nazi’s in herinnering roepen.
Waar we in dit land evenmin van gediend zijn, is het achterstellen van ouderen. Leeftijdsdiscriminatie, noemen we dat met een officieel woord. Voor de arbeidsmarkt is dat zelfs bij wet verboden. Daarin lopen we vergeleken met andere landen voorop en daar zijn we best een beetje trots op. Tegelijk moet ik er wel bij zeggen dat de praktijk nogal weerbarstig is. Bent u bijvoorbeeld boven de 50 en denkt u dat u kans maakt op een bepaalde baan, dan moet ik u deze illusie bij voorbaat ontnemen. Hoewel maar weinig werkgevers u officieel zullen laten weten dat u te oud bent, is dat toch meestal de echte reden waarom vijftigplussers keihard worden afgewezen.
Bent u al een dagje ouder en reist u per trein, kijk er dan niet raar van op dat u door haastige jonge mensen bijkans onder de voet wordt gelopen. De tijd dat ouderen met groot respect werden bejegend, ligt helaas ver achter ons. Geen God en geen meester, is hier al een halve eeuw het algemene devies. Lijkt leuk, maar het betekent doorgaans ruim baan aan de vele hufters. Dat u het maar weet.
Bent u oud en zeer gebrekkig, dan wordt u al snel als een last ervaren. Dat heeft te maken met de vrij ruime euthanasiewetgeving in dit land. Als u ondraaglijk lijdt, kunt u hier een spuitje krijgen, maar die service heeft wel een keerzijde. Omstanders kunnen zich zomaar hardop afvragen waarom u almaar blijft tobben in een fase van uw leven waarin het allemaal niet meer vanzelf gaat. U bent gewaarschuwd!
Wat ik al helemaal niet voor u hoop, is dat u gehandicapt bent. Officieel heeft u niets te duchten. Voelt u zich als gehandicapte gediscrimineerd, dan kunt u een klacht indienen bij een speciale overheidsinstantie die daar uiterst serieus mee omgaat. Daar zit het probleem niet. Maar het respect voor gehandicapten in de samenleving dreigt te worden uitgehold omdat het tegenwoordig mogelijk is selectief abortus te laten plegen. Als tijdens de zwangerschap blijkt dat de vrucht niet helemaal goed is, kan dat een reden zijn om het mensje in wording weg te laten halen. Dat lijkt weliswaar een heel humane maatregel, maar u begrijpt dat het klimaat voor mensen met een handicap er op deze manier bepaald niet beter op wordt. Nog even en een gehandicapte wordt gezien als iemand die er per abuis doorheen is geglipt.
U zult in het contract zien dat we veel van u vragen. Op papier hebben we de zaken best aardig geregeld. Jammer dat het in de praktijk nogal eens bitter tegenvalt. Het is even wennen en ook even slikken maar ik verzeker u, het went. Veel sterkte ermee!
