Dr. Van Veluw schrijft dat in het boekje ”12 artikelen over Jezus” (uitg. Boekencentrum, Zoetermeer), dat dinsdagmorgen aan het moderamen van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) werd gepresenteerd. Het Bijbelse woord ”vergelden” betekent volgens de hervormde predikant uit IJsselmuiden-Grafhorst niet ”iemand betaald zetten”, maar iemand vergoeden voor geleden onrecht. Met vergelden wordt iets vergoed, waardoor er echt vrede komt. En die is alleen te vinden in de gekruisigde Christus.

Het boekje werd aangeboden aan dr. A. J. Plaisier, scriba van de PKN en een van de auteurs, en ds. K. van den Broeke, de nieuwe preses van de synode. De publicatie is het tweede deel in de serie ”Geloven op goede gronden”, uitgegeven door de stichting Schrift en Belijden van de Confessionele Vereniging binnen de Protestantse Kerk in Nederland, en geschreven door predikanten in de PKN. Het eerste deel verscheen vorig jaar onder de titel ”12 artikelen over God”, een commentaar op de eerste zin van de Apostolische Geloofsbelijdenis. Het deel ”12 artikelen over de Heilige Geest” zal in 2014 uitkomen, meldt redacteur dr. H. E. Wevers, regionaal adviseur classicale vergaderingen Zuid-Holland.

Waarom noemen we Jezus de Christus? is de vraag die dr. Plaisier in zijn bijdrage in het boek opwerpt. Er is maar één Heer (Kurios), Jezus, zoals er maar één Zoon des Mensen is en één Zoon van God. „Met Messias en met de andere titels die voor Jezus zijn gebruikt, springt Jezus uit de band van een ”soort” en wordt Hij uniek. Daarom stormt het zo rond Jezus.”

De nadruk op Jezus als Gods Zoon, als de Verlosser Die gezonden wordt, die we dwars door het Nieuwe Testament heen vinden, is volgens dr. Wevers geen latere theologische ontwikkeling van een lage naar een hoge christologie, zo schrijft hij. Net zoals in de belangrijkste geloofsbelijdenissen in de Vroege Kerk is verwoord, hebben de eerste christenen de exclusieve band tussen God en Jezus zo zorgvuldig mogelijk willen benoemen. Maar deze blijft een geheimenis waarvoor woorden eigenlijk tekortschieten.

In de aanduiding Mensenzoon zien we volgens dr. W. M. de Bruin (Stolwijk) dat Jezus mens was, de ware mens overeenkomstig Gods bedoelingen. Jezus is Koning over Israël, betoogt dr. J. F. Mol (Opeinde). „God heeft zijn beloften en de vervulling niet losgekoppeld van zijn weg met zijn volk Israël. Hij heeft die volledig ingebed in zijn volk. We kunnen het zo zeggen: de belofte is vleesgeworden.”

De islam komt ter sprake in de bijdrage van prof. dr. B. J. G. Reitsma (Vrije Universiteit). Jezus en Mohammed kunnen niet met elkaar vergeleken worden, omdat zij twee onvergelijkbare grootheden zijn. De weg die Jezus wijst, is een betere. „Hij kwam niet om een debat te winnen. Hij kwam in nederigheid, kwetsbaarheid en overgave om mensen te verlossen, om zo de wereld de genade van God te laten proeven.”

De opstanding van Jezus Christus is de centrale boodschap van het christendom, zó laat God Zijn macht over de dood blijken, aldus dr. G. Borger-Koetsier (Musselkanaal). Waar is Jezus nú? vraagt ds. B. H. Weegink (Katwijk aan Zee). God trekt de mens naar het bovennatuurlijke leven. De hemelvaart laat zich niet berekenen of natrekken, maar is een „superbewijs” van de godheid en heerlijkheid van Jezus Christus.

”Jezus is Heer!” is de oudste christelijke belijdenis, maar van een vervolgde kerk, niet van een machtskerk, aldus ds. D. Wolters (Vollenhove). Jezus’ heerschappij is een „kruisheerschappij.”

„Komt straks alles goed?” vraagt dr. E. van ’t Slot (Zwolle). Ja, maar dat is geen vanzelfsprekend ”ja”. Het is als bij werknemers die achterblijven als een directeur even weg is van zijn bedrijf. „Jezus’ leerlingen zijn de douaniers van de wereld. Als jullie slapen, slaapt straks iedereen. Dan komt het niet goed.”