„Gijlieden zijt kinderen der profeten en des verbonds, hetwelk God met onze vaderen opgericht heeft.”

De apostel Paulus betuigt in 1 Korinthe 7 duidelijk genoeg hoe de Heere genadig is voor kinderen van wie slechts één ouder de Naam des Heeren aanroept en belijdt. Het is waarlijk niet te geloven dat de zachtmoedige en barmhartige God voor onze kinderen, nadat Hij ons de Heiland Jezus Christus gezonden heeft, harder en onbarmhartiger zou geworden zijn dan Hij geweest is voor de kinderen van hen die Hij vóór Christus’ komst tot Zijn bijzonder eigendom had verkoren. Het is immers wis en zeker dat deze kinderen, ook al waren zij uit boze ouders geboren, besneden en onder het volk Gods geteld zijn. Daarom twijfelen wij ook in het geheel niet ten opzichte van de kinderen van de christenen en bevestigen vrijmoedig dat men deze in de kerk van de gelovigen door de doop opnemen mag en moet. Uit hetgeen echter tot hiertoe verhandeld is, acht ik helder en klaar aangewezen wat het rechte zaad van Abraham is, en dat dit zaad de erfenis deelachtig is. Daarom maakt God, Die de Eerste is in dit verbond, ook het eerst Zijn bedoeling en voornemen bekend. Hij toont aan wat Hij doen wil en wat wij van Hem te wachten hebben. Daarna schrijft Hij ons voor wat Hij wederkerig van ons vordert en wat wij te doen hebben.

Heinrich Bullinger, predikant te Zürich (”Het enige en eeuwige Testament of Verbond Gods”, 1533)