Daarnaast zijn er binnen de diverse commissies heel wat mensen actief. Zonder al deze mensen zou er geen sprake kunnen zijn van een goed functioneren van het kerkelijk leven. Dat al dat vrijwilligerswerk nodig is, behoeft geen betoog. Toch kunnen we ons ook wel eens afvragen of we hierin met z’n allen niet te veel gericht zijn op onszelf en onze kerkelijke gemeente. Met uitzondering van zendingswerk en evangelisatieactiviteiten is vrijwel al het vrijwilligerswerk binnen de gemeente gericht op onze eigen leden; ouderen en jongeren. Daar is op zich niets mis mee. Gelukkig zijn er ook leden van de gemeente behulpzaam buiten de kerk, maar in verhouding zullen dat er maar weinig zijn.

Toch liggen daar juist ongekende mogelijkheden. Niet alleen om met goede doelen bezig te zijn of anderen te helpen maar ook geeft dat kansen om anderen in aanraking te brengen met het Woord van God. Niet in eerste instantie door te preken maar door voor te leven. Veel buitenkerkelijken hebben een vertekend beeld van christenen en zeker van reformatorische christenen. Vaak merk je dat deze mensen uitermate verbaasd zijn als ze tot de ontdekking komen dat mensen uit de reformatorische kring mensen zijn van vlees en bloed die weten wat er in de wereld te koop, is maar die tegelijk willen leven naar de Bijbelse normen en waarden. Maar vooral ook mensen die bewogen zijn met hun medemens.

Als wij onze buitenkerkelijke omgeving dat kunnen laten zien, wordt vrijwilligerswerk buiten de gemeente vrijwilligerswerk met meerwaarde. In het zendingswerk kennen we de uitdrukking ”tentenmakersbediening”. Dat wil zeggen dat er mensen naar een ander land gaan, daar een normaal beroep gaan uitoefenen, en vanuit die positie het Woord van God proberen uit te dragen. Dat zijn mensen die opvallen door voorleven en dienstbaar zijn. Meestal wordt deze vorm van zendingswerk gekozen omdat de overheid van zo’n land zendingswerk niet toestaat.

Nederland is inmiddels zendingsland geworden en we weten allemaal hoe moeilijk het is om het Woord te brengen aan mensen die vroeger naar de kerk gingen en aan mensen die een vertekend beeld hebben van christenen. Geen moeilijker zendingswerk dan Woordverkondiging in een postchristelijke samenleving. Wellicht is ”tentenmaker” zijn in onze eigen omgeving een goede mogelijkheid. Vrijwilliger worden bij een niet-christelijke organisatie en daar allereerst laten zíén dat je christen bent, om zo te proberen mensen in aanraking te brengen met het Evangelie.

Ben Zijl is psychosociaal therapeut, gespecialiseerd op autisme en gedragstoornissen. Hij heeft een eigen praktijk en wordt op scholen voor speciaal onderwijs ingezet.