In de regio waarin ik woonachtig ben, heeft onlangs een gehuwde man zijn gezin verlaten en is een relatie aangegaan met een man. Deze man heeft jarenlang in de knoop gezeten met zichzelf en is „zijn gevoel gevolgd.”

Vanuit Bijbels perspectief is zijn handelwijze op geen enkele manier goed te praten. Gods Woord is daar heel duidelijk over. Toch stoor ik mij uitermate aan de reacties die hieromtrent worden gegeven. Veel negatieve reacties over hoe slecht deze man is, waarom hij getrouwd is en een gezin heeft gesticht, et cetera. Vooral binnen een kleinere voornamelijk reformatorische gemeenschap is dit al geruime tijd het onderwerp van gesprek.

Verdriet

Ik wil door middel van dit artikel benadrukken hoe ontzettend moeilijk deze man het heeft (gehad). Dit weet ik helaas uit eigen ervaring. Al jarenlang boks ik op tegen mezelf. Al vele jaren –ik ben inmiddels dertig– heb ik hierover veel verdriet. Vaak wordt er gezegd dat het een keuze is, maar dat is het niet, helaas niet. Vanaf mijn 15e jaar heb ik deze gevoelens en ik heb veel gebeden of ik nog zou mogen veranderen. Dit heeft me al heel wat slapeloze nachten en vooral tranen gekost. Het is absoluut geen keuze om homo te zijn, maar je wordt zo geboren.

Toch heb ik mezelf voorgenomen om nooit uit de kast te komen. Daarom ben ik getrouwd en inmiddels vader. Ik ben gelukkig, maar toch heb ik mijn stille verdriet. Nog nooit heb ik er met iemand over gesproken en zal dat ook niet kunnen doen. Wat mij pijn doet is dat mijn vrouw er ook niets van weet, mijn ouders, vrienden, niemand. Als mijn vrouw dit zou lezen, zou ze het niet van me geloven!

Ik realiseer me dat iedereen zijn kruis heeft. Dit is het mijne. Job schrijft in Job 7:1 „Heeft niet de mens een strijd op de aarde.” Gelukkig is er een God bij Wie ik mijn nood kwijt kan en van wie ik ook daadwerkelijk ondersteuning ervaar!

Wens

Het doet me veel pijn als ik hoor hoe er over homofilie en in dit geval ook over deze man wordt gesproken. Binnen de reformatorische gezindte is er nog relatief weinig ervaring met het omgaan met homofilie. Kerkenraden en predikanten weten er soms ook geen raad mee, waardoor het voor jongeren moeilijk wordt om het bespreekbaar te maken.

Ik pleit niet voor het aangaan van een (seksuele) relatie met een man. Gods Woord is daar duidelijk over. Ook al is dit moeilijk om te dragen, maar uit ervaring weet ik dat het niet onmogelijk is. Sommige momenten kunnen de gevoelens sterk zijn, maar gelukkig mag het over het algemeen goed gaan.

Mijn vurige wens is dat jongeren op een normale wijze uit de kast kunnen komen en gerespecteerd worden om wie ze zijn. Want leven met een geheim, met name zo’n geheim, is zwaar. Erg zwaar.

De auteur is abonnee van deze krant. Zijn naam is om privacyredenen gefingeerd.