Hesba Stretton, dat is in de ogen van hedendaagse lezers: veel sentiment, verheven taalgebruik en zwart-wit getekende karakters. Wie beter kijkt, ziet dat Stretton meer is: onwankelbaar Godsvertrouwen, opkomen voor zwakken, misstanden aan de kaak stellen. Deze twee kanten kenmerken de klassieker over Jessica, maar niet minder het nu vertaalde ”Schipbreuk”.

Hoewel de zeewaardigheid van de Dolphin niet vast staat, besluiten Peter en Victor Blake aan te monsteren. Geldzorgen nopen hun daar toe. Al snel krijgen de broers spijt. Het krakkemikkige, overbeladen schip zal vergaan. En dat is nu juist de bedoeling van de gewetenloze eigenaar.

Peters moeder, zijn vrouw en hun twee kinderen blijven verslagen en zonder geld achter. Dan blijkt dat niet iedereen bij de schipbreuk is omgekomen.

Hesba Stretton (pseudoniem voor Sarah Smith, 1832-1911) voelde zich geroepen te ageren tegen maatschappelijk onrecht. In ”Schipbreuk” legt ze de vinger bij de duistere praktijken van reders 
die indertijd hun schepen ten onrechte voor veel geld verzekerden om ze vervolgens met bemanning en al de ondergang tegemoet te laten gaan. Het –goed vertaalde, laagdrempelige– verhaal geeft een beeld van de tijd waarin het speelt en kan ook daarom niet zonder meer als gedateerd worden afgedaan.

Boekgegevens

”Schipbreuk”, Hesba Stretton (vert. A. Stam); uitg. de Banier, Apeldoorn, 2012; ISBN 978 90 336 3285 3; 149 blz.; € 12,95.