Thuisfront
Vorige week zondagmorgen was voor onze kerkelijke gemeente een bijzonder moment. Nu is elke kerkdienst een bijzonderheid op zich. Laat het nooit gewoon worden dat we als gemeente mogen samenkomen om het Evangelie te horen. De bewuste zondagmorgen werden zes ambtsdragers (opnieuw) in hun ambt bevestigd. En in veel gemeenten zal in deze dagen hetzelfde gebeuren. Zes keer klonk het jawoord. Voor de gemeente – voor Gods aangezicht.
Een jawoord: het is snel uitgesproken. Maar het heeft grote consequenties. Ambtsdragers verbinden zich voor een nieuwe termijn aan het ambt van ouderling of diaken. Het zal offers van hen vragen, zelfverloochening ook. Het is ook onmogelijk werk. En dan toch: niet klagend en zuchtend, maar gewillig en met vreugde deze liefdedienst vervullen. Een ambt is dan ook geen erebaantje, maar een roeping.
De zes ambtsdragers zaten in hun kerkenraadsbank. Op enige afstand, verspreid door de gemeente, zaten hun zes echtgenotes. Zes vrouwen die tijdens de bevestigingsdienst zwegen. Van hen werd geen jawoord gevraagd. Maar van hen wordt wel een ja-daad gevraagd. Ik mag aannemen dat de betrokken broeders met hun echtgenoten hebben gesproken over de aanvaarding van hun nieuwe ambtstermijn. En ik heb ook de indruk dat ze hun man graag overhebben voor de dienst in Gods Koninkrijk. Maar feit is dat het van deze zes vrouwen ook offers zal vragen. En van hun (thuiswonende) kinderen evenzeer.
Een goed huwelijk is onmisbaar om als ambtsdrager te kunnen functioneren. Een vrouw die achter je staat, die je steunt, die meestrijdt en meebidt. Die ook niet klaagt en zucht, maar gewillig en met vreugde haar man afstaat. Een vrouw die goed kan zwijgen. En die haar man een eerlijke spiegel kan voorhouden. Zo’n thuisfront is een grote zegen. Tegelijk geldt ook voor het huwelijk van een ambtsdrager –net als voor elk huwelijk– dat een goed huwelijk niet zomaar uit de lucht komt vallen. Het vraagt om tijd en begrip voor elkaar, om investering. Het is belangrijk dat ambtsdragers zich dat realiseren. Een liefdevol huwelijk en een gezond gezin vragen om toewijding, om tijd, om prioriteit. Ze mogen nooit het sluitstuk van de begroting worden.
Een ambt vraagt offers. Van de ambtsdrager zelf. Maar ook van zijn vrouw en kinderen. Deze offers staan echter niet in verhouding tot hét offer. Van de Vader Die Zijn Zoon opofferde. Van de Zaligmaker die Zijn leven offerde. Al het ambtelijk werk draait ten diepste om de glorie van Zijn Naam, om de komst van Zijn Koninkrijk. En dat is al die moeite méér dan waard.
