In de zomer van 1993 kreeg de destijds 43-jarige Horace Burgess uit Crossville, Tennessee, de idee voor God een „boomhuis” te bouwen. Burgess begon in het wilde weg te bouwen, zonder vastomlijnd plan en zonder te weten hoe het eindresultaat eruit zou komen te zien. Het was net als bij Noach, zegt de Vietnam-veteraan, die negen jaar van zijn leven „verspilde” aan drank en drugs voordat hij aan zijn roeping gehoor gaf.

Dichtbij een grote eik op het stuk grond dat hij had gekocht, bouwde Burgess eerst een 26 meter hoge trap „in het niets.” Regelmatig beklom hij de boom om op een van de takken te bidden en te mediteren. Veertien jaar later zijn de 4 meter dikke eik samen met zes andere bomen verdwenen onder een grote houten constructie, dat in de volksmond ”Horace’s Cathedral” is gaan heten.

Het huis is volledig vergroeid met de zeven bomen, die door de tien verdiepen heengroeien. Bijna alle 98 traptreden voeren naar het centrale punt van de kathedraal: de kapel, waar onder andere een altaar, massieve kerkbanken en een houten kruis zijn te vinden.

Ondanks het feit dat Tennessee de afgelopen jaren door verschillende tornado’s is bezocht, staat het bouwwerk, dat geen fudament heeft, nog altijd fier overeind. Dat Gods bewarende Hand daarvoor verantwoordelijk is, hoeft voor Horace geen betoog.

Over gebrek aan belangstelling heeft de Amerikaan nooit te klagen gehad. Niet alleen gelovigen, ook toeristen wisten de weg naar zijn boomhuis te vinden, elke week opnieuw en dat twintig jaar lang. Tot vorig jaar. Nadat een gepensioneerde ingenieur hardop zijn bedenkingen had geuit bij de stabiliteit van het gebouw en de brandveiligheid, werd het levenswerk van Burgess op last van de autoriteiten gesloten.

Een klap in het gezicht voor Horace. De Amerikaan denkt nu na over een uitweg. Ook denkt hij over het aanleggen van stroom en verwarming. „Dat moet allemaal nog af. Eerder kom ik niet tot rust.”