„Verschuiving van zending naar diaconaat uit verlegenheid”
Aandacht voor de omgeving van de kerk moet niet ten koste gaan van betrokkenheid op Gods kerk wereldwijd, schrijft ds. Pieter Kleingeld in Opbouw, opinieblad voor de Nederlands Gereformeerde Kerken.
„Kerk in de wijk is cool. Schuldhulpmaatje, Stichting Present en de Voedselbank zijn initiatieven waar kerken zich graag aan verbinden. Franciscus zei al: „Preek het Evangelie en gebruik indien noodzakelijk woorden.”
De grote winst van de beweging richting de wijk is dat kerken het christelijk geloof weer met het dagelijks leven verbinden. Want net als dat er zoiets bestaat als christelijk geloof, bestaat er zoiets als christelijk leven. Van die winst wil ik niets af doen, maar ik wil er wel kanttekeningen bij plaatsen.
Als eerste die vermeende (!) uitspraak van Franciscus. Komt de gretigheid waarmee die wordt geciteerd niet regelmatig voort uit verlegenheid? We gebruiken liever geen woorden, omdat we daar niet zo goed uitkomen. (…) Ten tweede kan de agenda voor ”kerk in de wijk” deels gedreven worden door ons verlangen naar effectiviteit. „Laten we mensen opzoeken die op ons lijken, want die begrijpen we het beste.” Natuurlijk doen! Tegelijkertijd ben ik getroffen door Handelingen 11:19-21. Na de dood van Stefanus trekken de gelovigen Jeruzalem uit. De meesten verkondigen het woord alleen aan de Joden, maar een klein groepje ook aan de Griekse bevolking. En juist van hen staat er dat de Heer hen steunde. Zij doen wat niet vanzelfsprekend is en de Heer zegent hen.
Ten derde: er lijkt een trend te zijn. Eerst was er aandacht voor kerkelijke zending, zoals in Zuid-Afrika, en wereldevangelisatie via organisaties als Operatie Mobilisatie en OMF. Vervolgens verschoof de focus naar werelddiaconaat – denk aan reizen met World Servants of Masakhane. En nu lijkt het zwaartepunt naar de eigen plaats en het plaatselijk diaconaat te verschuiven. Op zich is dat goed, als dat zwaartepunt onze evangelisatie en onze betrokkenheid op de wereldkerk zou katalyseren en versterken. Maar als diaconaat deels voortkomt uit verlegenheid met het Evangelie en de nadruk op de wijk uit verlangen naar effectiviteit…
Ik verlang naar gemeenten die zich bewust zijn van Gods wereldwijde missie. Dat bewustzijn moet plaatselijk vorm krijgen en zich vertalen in wereldwijde verbondenheid door gebed, relaties, geld en persoonlijke inzet.”
