Het Joodse volk de christelijke leer brengen, dat is de missie waarvoor ds. Moore zich al sinds 1984 inzet. Hij was bijna negentien jaar hoofd communicatie van Christian Witness to Israel (CWI) en is nu tien jaar algemeen secretaris.

CWI richt zich het meest op Israël. „De kerk groeit daar fenomenaal. Er is gezegd dat er in 1948 slechts 12 christenen woonden, in 1968 minder dan 50, in 1988 minder dan 500. Het huidige aantal is onbekend. 12.000? Er wordt ook wel gezegd: 20.000.” Ds. R. M. McCheyne, een van de oprichters van CWI in 1842, zou van vreugde opspringen als hij het hoorde, denkt ds. Moore.

Naast kantoorwerk doet de Engelse predikant ook zelf aan evangelisatie. Zoals tijdens een bezoek aan Wales, waar in de stad Aberystwyth een groot aantal chassidische Joden bleek te verblijven. „Van alle Joden zijn zij het moeilijkst te bereiken”, zegt ds. Moore. „We kwamen erachter dat de mannen elke morgen vroeg naar zee gingen om zich ritueel te reinigen.” Ds. Moore ging langs het strand lopen, groette de Joden in het Hebreeuws en raakte met enkelen van hen in gesprek. Zo wist hij hun voorzichtig een boodschap mee te geven.

Christian Witness to Israel werkt in Israël, Engeland, Ierland, Frankrijk, Bulgarije, Hongarije, Hongkong, Australië en Nieuw-Zeeland. Sinds kort is er een werker in de Verenigde Staten. „Op dat land willen we ons meer gaan richten, omdat er zo veel Joden wonen”, zegt ds. Moore. „Er is nog veel te doen, maar dat hangt ook af van de beschikbaarheid van mensen en van geld. In Oost-Europa en Zuid-Amerika wonen Joden onder wie niet geëvangeliseerd wordt. Datzelfde geldt voor Spanje; over de Joden daar weten we maar weinig. Wij kunnen nooit alle Joden bereiken; daarom willen we kerken ertoe aanzetten Joden in hun omgeving te benaderen.”

De afgelopen drie jaar is de organisatie zich vooral gaan richten op wat ds. Moore ”newage-Joden” noemt. „Zij zijn het gemakkelijkst te bereiken. Velen van hen hebben het judaïsme opgegeven, omdat het hun belangrijkste behoefte niet vervult. Omdat ze geestelijk hongerig zijn, zijn ze bereid onze boodschap te overwegen. We staan met een stand op newagefestivals. Elk jaar zien we newage-Joden tot geloof komen.”

Draagvlak

Het draagvlak van Christian Witness to Israel onder Engelse christenen laat te wensen over, zegt ds. Moore. „Velen zijn beïnvloed door de media, die vijandig staan tegenover Israël. Ze denken dat de Joden het land in 1948 gestolen hebben en dat zij de Palestijnen slecht behandelen.

Anderen denken dat God klaar is met de Joden. Zij denken dat Paulus daarom zo bedroefd over hen was. Ze zijn daar vaak zo van overtuigd dat het niet eens een discussiepunt is. Anderen ontkennen dat de Joden nog steeds een bijzondere plaats onder de volken hebben. Of ze denken dat de Joden hun eigen weg tot het heil hebben. Dat had je de Heere Jezus en Paulus moeten vertellen, zeg ik dan ironisch; dan hadden die niet zo veel moeite gedaan om het Evangelie aan de Joden te brengen. Het is antisemitisme als je de Joden de grootste schat onthoudt.

Van al deze groepen hoeven we weinig steun voor ons 
werk te verwachten. Evangelisatie onder moslims wordt in Engeland belangrijker gevonden, ook omdat hun aantal groter is. Het is echter de taak van de christenheid om het Woord te prediken onder de dorre doodsbeenderen van het huis van Israël.”