Dettmeijer stelt dat organisaties die met minderjarige slachtoffers in contact komen, dat lang niet altijd melden bij het Coördinatiecentrum Mensenhandel. „We weten niet hoeveel slachtoffers - en dus daders - we niet zien. En dat moet wél, willen we mensenhandel kunnen voorkomen, slachtoffers kunnen helpen en daders kunnen vervolgen”, benadrukt Dettmeijer.

Tussen 2007 en 2011 steeg het aantal gemelde slachtoffers van 716 naar 1222. Daarvan is 16 procent, oftewel bijna 200, jonger dan 18. Volgens Dettmeijer ligt dat aantal echter een stuk hoger: „Als we zouden kijken naar de leeftijd waarop het slachtofferschap begon en niet alleen naar de leeftijd die de slachtoffers hebben als ze gemeld worden, dan vrees ik dat we een veel grotere groep jongere kinderen terugzien in de cijfers.”

Ongeveer een derde van de slachtoffers komt uit Nederland, nog eens een derde komt uit Afrikaanse landen onder de Sahara. Verreweg de meeste slachtoffers (82 procent) zijn vrouwen, die veelal in de seksindustrie belanden.

Verdachten van deze mensenhandel zijn mannen van rond de 30 jaar oud. Steeds vaker komen zij uit Oost-Europese landen zoals Bulgarije en Roemenië. Jaarlijks behandelt het Openbaar Ministerie (OM) 220 zaken tegen vermeende mensenhandelaren. Een vijfde wordt geseponeerd en in iets meer dan de helft van de gevallen komt het tot een veroordeling.

De Nationale Politie liet in een eerste reactie weten zich te zullen verdiepen in de conclusies en aanbevelingen van de rapporteur. Volgens een woordvoerster is de registratie van seksueel misbruik van minderjarigen mogelijk onvolledig omdat slachtoffers vaak pas aangifte doen als ze al meerderjarig zijn.