Er was een serieuze kwestie. De PVV’er Graus raakte er zelfs van geëmotioneerd. Morele steun kreeg hij van Marianne Thieme, fractieleidster van de Partij voor de Dieren die normaliter weinig moet hebben van Wilders en zijn vrienden.

Gelukkig voor Graus bestond er bij de minister begrip. „Ik proef emotie bij de heer Graus en dat is begrijpelijk”, zo begon hij. Dat alleen al moet voor de roemruchte PVV’er een pleister op de wonde zijn geweest. Meeleven vanuit het zogenoemde ”vak K”, waar op dit moment de zetels worden bezet door een kabinet waarvan de paarse kleur pijn doet in de betraande ogen van Graus.

Wat was de kwestie waarover de 150 volksvertegenwoordigers in alle ernst vergaderden? Dat was de zaak-Johannes, die na deskundig onderzoek door wetenschappers inmiddels is omgedoopt tot de zaak-Johanna.

Voor niet ingewijden: het gaat hier om een geval van een falende reddingsoperatie waardoor Johanna’s leven niet gered kon worden. Van alles haalden de hulpverleners uit de kast, maar niets mocht baten. Uiteindelijk moesten zij, hoe verschrikkelijk, euthanasie toepassen. Het was ontzettend om te moeten constateren dat de poging tot euthanasie geen effect had, waardoor Johanna langer moest lijden en eigenlijk aan haar lot werd overgelaten.

PVV’er Graus vroeg zich af of er sprake was van een verborgen agenda. Waren er wel voldoende deskundige handen aan het zandbed? Waarom kon Johanna wel na „haar overlijden” binnen een halfuur vervoerd worden en kon dat niet toen ze terminaal was?

Minister Kamp zei ervan overtuigd te zijn dat er snel en adequaat was gehandeld. Van een verborgen agenda was geen sprake. Dat Johanna pas na haar dood werd vervoerd en niet eerder kon hij goed verklaren. „De patiënt was zozeer verzwakt dat transport niet meer verantwoord was.” Graus was niet overtuigd. Hij wilde wel onder ede verklaren dat er hulp geweigerd was en dat past niet in een beschaafd land.

De bewindsman begreep die reactie eigenlijk ook wel. Met Graus en Thieme stelde hij vast dat het gaat om zaken „waar we allemaal een warm gevoel voor hebben.” Hij was er echter van overtuigd dat de EHBO-afdeling van Texel efficiënt had opgetreden en de geneeskundigen alles hadden gedaan wat mogelijk was. Hijzelf had zich ook tot het uiterste ingespannen. Het had hem de hele zaterdag gekost.

Toch beloofde Kamp dat er een protocol gaat komen om nog beter in vergelijkbare situaties te kunnen handelen. Dat stelde de vragenstellers enigszins gerust. Graus droogde zijn tranen en Thieme liep enigszins tevreden terug naar haar plaats in de ’s lands vergaderzaal.

Voor wie het nog niet wist: dinsdag werd in Den Haag van een mug een bultrug gemaakt.