Jin Kook Kim promoveerde vandaag aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn op een proefschrift over Melanchthons ambtsleer vergeleken met die van Luther en Calvijn. Melanchthon behoorde tot de tweede lutherse generatie.

De leer van het kerkelijke ambt bij zowel Luther als Calvijn speelt in het protestantisme in Europa tot medio zeventiende eeuw een belangrijke rol, aldus Kim. „Luther verkondigde het Evangelie en bouwde het algemene priesterschap en het predikambt opnieuw op tegenover het pausdom en de wederdopers. Met hetzelfde doel zette Melanchthon zijn werk voort onder de protestanten, met name aan de universiteiten. Hij werkte de protestantse ambtsleer van Luther verder uit. Zijn inzichten vormen de schakel tussen Luther en Calvijn. Deze laatste bouwde voort op de inzichten van Melanchton. Hij ontwikkelde in het bijzonder de leer van de kerkelijke tucht, de kerkorde, het ambt van de ouderlingen en het presbyterium (consistorium).”

Melanchthon beschrijft de kerk als onzichtbare en zichtbare gemeenschap op dezelfde wijze als Calvijn, zegt de promovendus. „Hij was tot 1541 bereid tot compromissen tegenover het pausdom, maar nam daar sinds 1542 afstand van. Tegelijkertijd zag hij de wederdopers steeds meer als een gevaar, omdat ze het predikambt afwezen en het spiritualisme verdedigden. Melanchthon legde daarom vanaf medio jaren veertig de nadruk op de zichtbare kerk, als herkenbaar instituut tegenover het pausdom en de dopersen.”

Voor Melanchthon is de opleiding van predikanten van belang, evenals oude talen, dialectiek, retoriek en ethiek, aldus Kim. „Hij definieerde in 1553 in zijn geloofsleer, de ”Loci communes”, de sleutelmacht als een opdracht ten aanzien van zes taken: Gods Woord preken, sacramenten uitdelen, gerechtigheid verkondigen, dienaren van de kerk in het predikambt bevestigen, het uitoefenen van de tucht door Gods Woord en zo nodig het opleggen van de ban.”

Kim zet uiteen hoe Melanchthon de nadruk legt op de bisschop als geestelijke dienaar van het Woord van God en daarmee een bisschop gelijk stelt met een ouderling. Uit het Woord van God vloeit ”het goddelijke recht” voort. „Melanchthon stelt dat de door de paus uitgevaardigde bul tegen Luther tegen het goddelijke recht is. Het kerkelijk ambt geeft een volmacht, niet om dwang uit te oefenen of verwarring in de kerk te stichten, maar om de kerkelijke gemeente van Christus op te bouwen. Het drievoudige ambt van Christus is bij hem een grondgedachte van het ambt.”

Melanchthon maakt onderscheid tussen goddelijk recht en traditie. Hij roept op tot gehoorzaamheid aan de leer voor zover die overeenstemt met dit recht. Als het echter gaat om menselijke inzettingen, beroept de Wittenbergse reformator zich op de christelijke vrijheid. „Volgens Melanchthon komt hier de betekenis van het geweten naar voren, dat zich baseert op het goddelijk recht. Melanchthon roept de bisschoppen ertoe op geen menselijke of farizeïsche inzettingen aan de gemeente op te dringen, maar alleen met Gods recht en met Gods wet de kerk te dienen. Als deze grondgedachte niet erkend wordt, kunnen er ergernissen ontstaan.”

Seoul

Kim is lid van een presbyteriaanse kerk in Seoul die gebaseerd is op de gereformeerde geloofsleer zoals verwoord in de Geloofsbelijdenis van Westminster, de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leerregels.

Een hernieuwde bezinning op het reformatorisch gedachtegoed binnen de Koreaanse kerken is nodig, vindt hij. „Hoewel het aantal christenen in Korea tot aan de twintigste eeuw aanzienlijk groeide, is de verwachting dat het aantal protestantse christenen in de loop van deze eeuw daalt. Grote zorg in Zuid-Korea is er over de kerk in Noord-Korea. De meeste christenen in Zuid-Korea hopen op een vreedzame hereniging, maar zien daar nog geen tekenen van. Wij zouden voor de onder het kruis staande kerk in Noord-Korea en China veel meer van harte moeten bidden.”

Kim studeerde theologie in Duitsland en schreef zijn dissertatie in het Duits. Sinds 2010 is hij voorganger in de Koreaanse Presbyteriaanse Kerk in het Duitse Hamm, ten zuiden van Münster. Zijn vrouw en twee kinderen zijn inmiddels enigszins ingeburgerd.

Zuid-Korea is echter nog niet uit de gedachten van de predikant. „Als God mij roept en mijn kerk daarin toestemt, zou ik als docent en predikant in mijn geboorteland kunnen werken.”