Binnenland

Twintig grote kerels met een trillend lipje

DE KOOG (ANP) – Onder erbarmelijke omstandigheden hebben biologen, reddingswerkers en bultrugdeskundigen donderdagavond en -nacht geprobeerd om de bultrug op de zandbank Razende Bol bij Texel te helpen. Dat is niet gelukt. Kees Groenewoud, hoofd exposities en informatievoorziening van natuurcentrum Ecomare op Texel, was er bij.

14 December 2012 11:42Gewijzigd op 15 November 2020 00:49

Hoe was het?

Het was pikdonker, het vroor, veel golfslag en het waaide. En de bultrug spartelde en spartelde. Eerder op de dag hadden we aangenomen dat hij - of zij, we kennen het geslacht niet - stervende was. Maar toen we daar op de zandbank stonden, sommigen van ons tot de schouders in het ijskoude water, leek hij wel uit de dood te herrijzen. Hij vocht heel actief voor zijn leven. Twintig grote kerels stonden daar met een trillend lipje.

Moest iedereen huilen?

Iedereen had tranen in zijn ogen. En de bultrug kreeg allemaal zand en stof in zijn ogen, die daardoor gingen tranen. Het leek net alsof hij meehuilde. Het was heel erg emotioneel. Dat zo’n machtig dier zo weerloos is. Een bultrug is een heel intelligent dier, die volgt mensen met zijn ogen. Hij kijkt je echt aan, het ging ons allemaal door merg en been. En dat we hem toch niet konden helpen, terwijl we álles uit de kast hebben gehaald.

Wanneer is de reddingsactie gestaakt?

Het was heel erg gevaarlijk wat we aan het doen waren. Het vroor zodanig dat er ijs op de boot stond. En de bultrug zwaaide hevig met zijn staart. Bedenk even dat hij 12 meter lang is en een staart heeft ter grootte van twee bromfietsen. Als je daar een klap van krijgt, vertel je het niet meer na. Wij allemaal die het dier zo zagen lijden, wilden niets liever dan hem helpen. Maar voor elke reddingspoging geldt dat je mensenlevens niet in gevaar mag brengen. Het ging gewoon niet.

Waarom leeft iedereen zo mee met de bultrug?

Het is een dier met een hoge aaibaarheidsfactor. Het is de meest frivole walvis, die ook uit het water springt. Het is echt een symbool van de zeenatuur waarmee mensen makkelijk een band krijgen. En het is ook fantastisch dat deze dieren de laatste jaren als het ware in onze achtertuin zwemmen. Dat ze hier zijn gekomen, is goed nieuws over de natuur.

En wat nu?

Ik wilde net als alle anderen hier vanochtend meteen naar hem toe. We hebben de hoop nog niet opgegeven. Er wordt storm en springtij voorspeld. Die krachten samen geven het dier misschien net voldoende steun om zichzelf los te worstelen. Technisch kunnen we niks meer voor hem doen, maar misschien zijn de weergoden hem goed gezind. We praten hier over niks anders, want hij heeft het zelf ook nog niet opgegeven .

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer