Met het aflopen van het Kyotoverdrag op 31 december zou de wereld geen juridisch bindende overeenkomst meer hebben om de uitstoot van CO2 tegen te gaan. Om de stijgende uitstoot van CO2 aan te pakken rest dan slechts een lappendeken van nationale wetten.

Voorzitter Abdullah bin Hamad Al-Attiyah stelde ook voor de financiële steun van de rijke landen om de ontwikkelingslanden te helpen omgaan met gevolgen van de klimaatverandering door te schuiven naar 2013.

Na een lange vergadernacht spoorde voorzitter Abdullah bin Hamad Al-Attiyah de vermoeide onderhandelaars aan om de compromissen in overweging te nemen. „Ik denk dat we met het voorliggende pakket allemaal kunnen leven. Het is ook goed voor onze planeet en voor de toekomstige generaties.”

„Het is tijd om de laatste stap te zetten”, aldus Attiyah, die de deelnemers anderhalf uur gaf om zich erop te beraden. „We moeten deze bijeenkomst in de komende paar uur kunnen afronden.”

De voorliggende tekst verplicht de ondertekenaars ervan om de CO2-uitstoot in de periode tot 2020 te verlagen tot 5,2 procent onder het niveau van 1990.

Het Kyoto-akkoord vindt nu nog steun bij enkele rijke landen waaronder de EU, Australië en Zwitserland. Samen zijn ze verantwoordelijk voor slechts 15 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. De grote vervuilers doen niet (meer) mee, zodat een mogelijke verlenging van het Kyotoprotocol, in de wandelgangen Kyoto-2 genoemd, lang niet zo effectief kan zijn.