Tolk B. Doesburg uit Zoetermeer kent veel schrijnende gevallen van bolletjesslikkers die met de rug tegen de muur stonden. Doesburg vertaalt inmiddels tien jaar Papiamento en Spaans bij rechtbanken in Haarlem, Den Haag en Rotterdam. De laatste drie jaar heeft hij bijna uitsluitend te maken met bolletjesslikkers. Hij vindt dat rechters weinig begrip hebben voor de achtergronden en de cultuur van deze mensen.

„Als je straatarm bent, dan neem je het spul mee. Meestal wordt die mensen verteld dat ze base slikken en dat de risico’s daarvan minder zijn dan van cocaïne. Ze geloven die verhalen. Bovendien, als ze niet meewerken, dan lopen ze grote risico’s. Als je wordt gevraagd, kun je eigenlijk al niet meer weigeren. Weet je te veel, dan rekenen die drugsbazen met je af”, weet hij van slikkers. „In Nederlandse kranten lees je daar nooit iets over, maar op de Antillen worden regelmatig mensen omgebracht. De angst daarvoor is groot.”

Volgens Doesburg heersen er op Curaçao Colombiaanse toestanden. „Het begint een levensvorm te worden op de Antillen.” Het enige verschil met Colombia is dat die drugs niet op de Antillen worden geproduceerd, omdat de bodem zich daar niet voor leent.

Bolletjesslikkers die worden gesnapt op Schiphol zijn doodsbang om na hun straf weer terug te gaan, is de ervaring van Doesburg. Hij had laatst nog een cliënt die zich heel veel zorgen maakte. „Wat moet ik doen als ik weer terugkom? Hoe moet ik me verantwoorden dat ik dat spul ben kwijtgeraakt? Ze geloven me daar nooit”, zei hij. Vaak worden deze mensen weer teruggestuurd naar Nederland of een ander Europees land om de rekening te vereffenen, vertelt de tolk.

De laatste tijd ziet Doesburg steeds meer jonge Antilliaanse meisjes die de vreselijkste toestanden hebben meegemaakt. „Die meisjes worden onder valse voorwendselen geronseld, moeten op een kamertje slikken in het bijzijn van vier mannen en worden dan ook nog verkracht. Vervolgens worden ze dan op een toestel gezet. Echt vreselijk.”

Ook Nigerianen worden geronseld door de drugsmaffia om bolletjes te slikken. Dat gebeurt in Amsterdam, maar ook in Afrika. „Laatst was er een koerier uit Nigeria, die zijn broer al jaren niet meer had gezien. Zijn broer was op Curaçao, werd hem verteld. Daar moest hij maar naartoe gaan. Op Curaçao is hij met drugs op het vliegtuig gezet naar Nederland. Ze maken misbruik van de ellende van anderen door ze hier naartoe te lokken. Nederland is helaas voor de Antillianen een directe lijn. Wij zijn Nederlanders.”

Sommige arme Antillianen prefereren de gevangenis in Nederland boven de armoedige situatie in hun eigen land. „Als je straatarm bent, neem je het risico om hier opgepakt te worden. De gevangenissen zijn hier veel beter. Een verdachte zei laatst nog tegen de rechter: Laat mij hier maar zitten. Ik kan hier zelfs scholing krijgen in de gevangenis. Misschien heb ik dan kans op een betere toekomst.”

Volgens Doesburg moet er alles aan worden gedaan om de mentaliteit op de Antillen te veranderen. „Bij ons is het heel normaal dat je iets meeneemt voor een ander. Iedereen kent elkaar, het is een eiland. Mensen zijn heel goedgelovig.”