De redactie van de bundel komt daarmee terug op een eerdere keus voor de strofen één en zes van het Nederlandse volkslied.

Volgens Pieter Endedijk, coördinator van het Project Nieuw Liedboek, nam de redactie het besluit na reacties van toekomstige gebruikers van de bundel.

Doorslaggevend was niet de vraag of mensen tegenwoordig nog uit de voeten kunnen met een lied van vijftien strofen. Er speelden andere overwegingen een rol. Endedijk: „Het Wilhelmus geeft een beschrijving van de historie van Nederland en de keus voor twee strofen zou de literaire structuur van het lied doorbreken. Het betreft namelijk een acrostichon, waarbij de eerste letters van elk couplet de naam Willem van Nassov vormen. Het ”Liedboek. Zingen en bidden in huis en kerk” wordt een bundel voor de praktijk, en daarin mag de Nederlandse cultuur doorklinken.”

De redactie nam bij de samenstelling van de bundel voorlopige besluiten. Een leidraad was om coupletten van liederen die nooit gezongen worden achterwege te laten. „Een discutabel uitgangspunt”, erkent Endedijk. „Daarom hebben we ook alle reacties mee laten wegen bij de uiteindelijke beslissingen.”

In het huidige Liedboek uit 1973 is de oorspronkelijke melodie van het Wilhelmus opgenomen. Kleine toegevoegde nootjes maken de huidige zangwijze zichtbaar. De nieuwe bundel zal de melodie bevatten die alle Nederlanders nu kennen.

De vermelding ”16 eeuw” maakt in het nieuwe Liedboek plaats voor ”Marnix van Sint 
Aldegonde”. „Er bestaat inmiddels voldoende concensus over zijn auteurschap.”

De twee Vlaamse kerken die participeren in het Liedboek­project hebben geen probleem met de opname van het Wilhelmus, „maar het Belgische volkslied blijft achterwege.”