De Palestijns-Nederlandse Emiel de Bruijne strijdt al tijden voor wat hij noemt zijn recht. Dat de Nederlandse regering er werk van maakt dat hij hier straks niet langer Israël als geboorteland hoeft op te geven, betekent veel voor hem. „De Palestijnse zaak heeft in Nederland lange tijd onvoldoende erkenning genoten en is vaak genegeerd”, zegt De Bruijne.

Dit jaar stuurde advocaat Liesbeth Zegveld namens De Bruijne een brief naar toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Spies. Daarin stelde Zegveld dat het voor de student rechten, net als duizenden andere Palestijnen in Nederland, onmogelijk is om zijn geboorteland juist te laten registreren. Dat komt doordat de Gemeentelijke Basis Administratie (GBA) „de onjuiste benamingen voor het land of het gebied waarin Oost-Jeruzalem ligt, hanteert.”

De zoon van een Nederlandse vader en een Palestijnse moeder wilde al veel langer dat erkend zou worden dat hij uit Palestijns gebied komt. Maar bij lagere overheden en andere instanties ving hij constant bot en werd hem gezegd dat het probleem bij de landelijke overheid lag.

Dat het ministerie van Binnenlandse Zaken nu heeft laten weten aan een oplossing te werken, ziet De Bruijne als een positieve ontwikkeling. „Erkenning van onze identiteit geeft aan dat er daadwerkelijk belangstelling is voor onze problematiek.”

De oorzaak van die problematiek ligt bij Israël, vindt De Bruijne. Hij gebruikt de kwestie om zich tegen Israël af te zetten. „Het is schrijnend dat een land dat dagelijks mensenrechten schendt als mijn geboorteland geldt.”

De Bruijne woont sinds 2001 in Nederland en zegt dat veel meer Palestijnen gefrustreerd zijn over de paspoortkwestie. „Ik ben een van velen.”