Het laat zien wat vijandbeelden met mensen doen. In het proces van ontmenselijking en demonisering van hun tegenstanders –de Israëliërs– zijn deze Palestijnen zelf ontaard geraakt in hun denken en doen. Hoe waar blijkt hier het woord van Jezus dat wat uit de mens uitgaat hem zelf verontreinigt.

Maar hoe is dat onder christenen? Uit diverse reacties bleek de afgelopen dagen dat sommigen van hen zich wel erg veel permitteren bij het kenbaar maken van hun pro-Israëlische standpunt. Bijna triomfantelijk leverden ze commentaar bij de dood en verwonding van Palestijnse burgers als gevolg van Israëlische acties.

Alleen al de constatering dát er in dit conflict aan Palestijnse kant onschuldige burgers vallen, is voor sommigen al verdacht als anti-Israëlische stelling­name. Terwijl zo’n constatering natuurlijk een volstrekt zakelijke is en voortvloeit uit de aard van deze militaire actie –de aanpak van terroristen in een burgergebied– waarbij deze terroristen ook nog eens willens en wetens burgers blootstellen aan raketten. Burgers zijn in Gaza vóór alles slachtoffer van hun eigen leiders.

De verontwaardiging en woede over terroristische misdaden van Hamas zijn volledig terecht, maar om vervolgens met woorden te dansen op de lichamen van omgekomen Palestijnse burgers? Dat is misplaatst, riekt naar blinde wraakzucht en is bovendien volstrekt onchristelijk.

Christenen laten hun ethiek niet politiseren en ze laten hun hart niet wegkapen door een proces van demonisering zodra ze partij hebben gekozen in een politiek conflict. En dat doen ze óók niet als die oorlog, zoals de Israëlisch-Palestijnse, een dimensie heeft die verder reikt dan het alledaags politieke. Zelfs dat kan geen vrijbrief zijn voor het koesteren van wraakgevoelens. Zo mag het Israëlisch-Palestijnse conflict dan eschatologische dimensies hebben, het zicht dat Jezus ons heeft gegeven op onze medemens kent die dimensies evenzeer.

En daarom doen christenen niet aan demonisering, ook niet als het om hun vijanden gaat. En daarom past hun terughoudendheid bij het beleven en becommentariëren van de gevolgen van raketinslagen aan Palestijnse kant.

Of geldt de oproep van Jezus om een zoutend zout en een lichtend licht te zijn enkel op windstille lentedagen en niet tijdens hevige stormen, wanneer je tot in je tenen voelt dat wat Hij van ons vraagt volledig ingaat tegen eigen gevoelens en gedachten?

Dat de mens geneigd is tot alle kwaad wordt nogal eens als een te zwaar aangezet Bijbels woord afgedaan. Maar deze dagen wordt de waarheid ervan zonneklaar aangetoond. Hoe kwetsbaar en zwak is zelfs een Christusbelijdend mensenkind zodra hij in een klimaat van voor- en tegenstanders, van haat en liefde terechtkomt, en waarin hij juist dán stand moet houden, de weg van zijn Meester volgend.