stelt voor bij de komende naamswijziging van de Katholieke Universiteit Nijmegen de Tien Geboden op de muur aan te brengen. In navolging van Radboud. De e-mail van het college van bestuur verraste mij zeer: met ingang van 1 september 2004 zal de Katholieke Universiteit Nijmegen door het leven gaan als Radboud Universiteit Nijmegen.

Als belangrijkste motief voor deze naamsverandering geeft het college van bestuur aan dat hiermee de eenheid van Radboud-ziekenhuis en de universiteit duidelijker dan daarvoor tot uitdrukking komt. Het was ook de Radboud Stichting die deze universiteit in 1923 in het leven riep. Bovendien was Radboud -bisschop, dichter en geleerde rond 900- een man die door middel van zijn naam in de nieuwe naamgeving van de universiteit de verbondenheid „met de katholieke gemeenschap van Nederland” symboliseert.

Van rooms-katholiek naar katholiek, en nu naar Radboud - dat is een belangrijke ontwikkeling. De verrassing lag voor mij niet in de naamsverandering, maar in de prominente plaats van bisschop Radboud.

Twintig jaar geleden was er ook al sprake van naamsverandering van de Katholieke Universiteit Nijmegen. Ik ben toen zo vrij geweest om aan het toenmalige college van bestuur te suggereren de naam van Karel de Grote in de naam te verwerken. Karel de Grote leek mij een op Europees niveau te begrijpen identificatiefiguur.

Ik heb eraan toegevoegd dat mij de aanduiding ”katholiek” volledig achterhaald leek tegen de achtergrond van de geringe belangstelling voor het geloof in Christus, zowel van de kant van de studenten als van die der docenten. Ik meende dat er toen gered moest worden wat er nog te redden viel en stelde ook voor om het woord ”oecumenisch” in de naam te verwerken. Op de manier van het Zuid-Afrikaanse Potchefstroom: Keizer Karel Universiteit voor academisch onderwijs op oecumenische grondslag. Een antwoord heb ik nooit gekregen. En nu is het dan Radboud geworden.

Toch is het geloof in Christus wel degelijk aanwezig op de campus. In individuele mensen, maar ook in woorden en tastbare objecten. Bij iedere officiële gebeurtenis, zoals een promotie, wordt zowel aan het begin als aan het slot een gebed in het Latijn uitgesproken dat God als de Almachtige looft en prijst. Bij een diploma-uitreiking onlangs in de naar kardinaal Alfrink genoemde zaal van onze aula werd mijn oog steeds opnieuw getrokken door een groot crucifix aan de wand. Het crucifix behoort niet tot mijn geloofstraditie. Nochtans ben ik blij met deze zichtbare verwijzing naar het lijden van Christus, zoals ik me verheug over ieder kruisbeeld op de akkers van Limburg.

Maar, ik kan niet ontkennen dat de komende naamsverandering het risico met zich meebrengt dat de geloofsgrondslag van deze universiteit nog verder vervaagt. Daarom hoop ik dat er compensatie zal komen voor het proces dat nu gaande is. Ik doe meteen een concreet voorstel aan het huidige college van bestuur: Laten we op de muur van de ontvangsthal van het gebouw waar letteren, filosofie en theologie zijn gehuisvest, de Tien Geboden aanbrengen. Dan weet iedere bezoeker waar deze universiteit, in navolging van bisschop Radboud, voor staat.

De auteur is docent literatuurwetenschap en Duitsland-studies aan de Katholieke Universiteit Nijmegen.