De Troonrede viel mij tegen, zei Van Luyn. Daarin werd zes keer de eigen verantwoordelijkheid voor iedereen benadrukt. „Maar er wordt te weinig rekening mee gehouden dat mensen bepaalde verantwoordelijkheden niet kunnen dragen. En er wordt te weinig gesproken over een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor het algemeen welzijn.”

De sterkeren moeten volgens hem meer lasten dragen dan de kwetsbare mensen.

„Het viel mij tegen dat alles is geconcentreerd op economie, alsof dat de enige en hoogste waarde in de samenleving is.” In de Troonrede wordt uitsluitend over economisch meedoen gesproken.

Je moet volgens het kabinet geld verdienen, salaris verdienen, terwijl je op veel andere manieren kunt meedoen aan de samenleving, ook op manieren die niet betaald worden. Van Luyn verwees naar vrijwilligerswerk in de mantelzorg, het onderwijs, het verenigingsleven en de sport. „Het is jammer dat daar geen woord aan is gewijd. Het wordt als het ware helemaal niet gewaardeerd.”

In navolging van de Raad van Kerken pleitte Van Luyn voor een ruimhartig pardon voor 6000 in plaats van 2200 asielzoekers, die al lange tijd in Nederland verblijven. Hij noemde het onredelijk hen nu nog weg te sturen.

Secretaris-generaal dr. B. Plaisier van de Samen op Weg-kerken merkte op dat er naast de doelstelling om mensen aan het werk te helpen, er te weinig aandacht was voor het feit dat veel mensen dat niet kunnen. Die dreigen zich schuldig te voelen of voelen zich door de samenleving als profiteurs aangekeken.

Over de bede zei de hervormde predikant dat je erom bidt dat Gods zegen op het beleid zal rusten. Dat houdt volgens hem in dat je je openstelt voor de vragen uit de samenleving en voor de kritiek. Het betekent ook dat je op andere gedachten kunt komen en niet vast zit in één spoor, aldus Plaisier in Kruispunt.