Fors minder ouders beschikbaar voor adoptie
GOUDA – Het aantal ouders dat zich meldt om een kind te adopteren is de afgelopen vijf jaar meer dan gehalveerd. Orthopedagoog C. Verheule van de Stichting Adoptievoorzieningen spreekt van een dramatisch tekort aan adoptieouders.
Verheule sprak zaterdag in Gouda op de halfjaarlijkse landelijke bijeenkomst van de Adoptievereniging Gereformeerde Gezindte (AVGG) over adoptiekinderen die speciale zorg of aandacht behoeven, de zogenaamde ”special need”-kinderen. Deze geadopteerde kinderen hebben een al of niet zichtbaar gebrek. Dat kan een lichamelijke of verstandelijke beperking zijn.
De Stichting Adoptievoorzieningen begon in 2009 met het opzetten van een special need-registratiesysteem. „In 2011 bleek 50 procent van de kinderen die in ons land werden geadopteerd tot deze groep te behoren”, aldus Verheule zaterdag. Voor sommige ouders is het kiezen voor een special need-adoptiekind een bewuste keus.
De orthopedagoog legde uit dat deze groep kinderen meer gezondheidsrisico’s loopt als gevolg van bijvoorbeeld vroeggeboorte. Andere risicofactoren zijn een alcohol- of drugsverslaving van de moeder tijdens de zwangerschap.
De handicaps waarmee deze kinderen te maken hebben, zijn soms operabel, bijvoorbeeld wanneer er sprake is van hartfalen of een open gehemelte. Andere kinderen kampen met een blijvende aandoening, zoals het missen van ledematen, doofheid of slechtziendheid, of hebben een belaste sociaal-emotionele achtergrond. „Dat laatste geldt bijvoorbeeld voor kinderen die uit een incestueuze verhouding geboren zijn”, aldus Verheule.
Elk special need-kind heeft speciale aandacht nodig bij de opvoeding, stelt de orthopedagoog. Zo moeten de ouders en het kind leren omgaan met de handicap en inzicht krijgen in hun zelfbeeld. Ouders moeten verder de weerbaarheid van het kind versterken en zorgen dat het opgelopen trauma’s kan verwerken.
Een belangrijk aspect daarbij is volgens Verheule dat het geadopteerde kind wordt ingebed in de familie. „Dat het kind zich veilig voelt en zich gehecht weet bij de ouders is eveneens een niet te onderschatten aspect.”
Mensen in de omgeving van adoptieouders reageren soms dat het adopteren van een special need-kind vragen is om dubbele problemen, haalde Verheule aan. Een van de aanwezige ouders kreeg eens te horen dat ze „bakken met problemen” in huis haalde.
Tjaco van der Weerd, in 1990 vanuit Sri Lanka geadopteerd, vertelde op de bijeenkomst van de AVGG hoe hij zijn handicap, die uitmondde in volledige blindheid, na lange tijd accepteerde. „Intussen weet heel Nederland wie deze bruine, blinde organist is”, zei hij.