Dresselhuijs
Het feminisme analyseert ongelijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen en streeft vrouwenemancipatie na. De gepensioneerde hoofdredactrice van het feministisch maandblad Opzij heeft een column op Radio 1 die wordt aangekondigd als het ochtendhumeur van Ciska Dresselhuijs. Zo’n humeur kenmerkt zich door prikkelbaar gedrag. Op 19 oktober is Ciska geprikkeld over de principes van de SGP. Die partij gaat, „na bevel uit Europa, vrouwen op de kieslijst zetten”, meldt ze knorrig.
De SGP-vrouwen zullen, aldus Ciska, op de kieslijst komen omdat de principes van de SGP van elastiek zijn. Het principe dat vrouwen geen regeerambt mogen bekleden is gebaseerd op uitspraken van de apostel Paulus, waarvan Ciska vaststelt dat die bepaald geen feminist was.
Vrouwen geen regeerambt, wil zeggen niet kiezen en niet gekozen worden. Maar de helft van de SGP-stemmers is vrouw, aldus Dresselhuijs. Dat is niet principieel. Sommige vrouwen stemmen niet, maar machtigen hun man. Dat is helemaal niet principieel. Ten slotte wijst de columniste op de band tussen de SGP en het Oranjehuis. Als er één vrouw is die het regeerambt uitoefent, is het toch wel Hare Majesteit. Vrouwtje Dresselhuijs heeft er maar één woord voor: hypocriet.
SGP’ers doen zich volgens de spreekster dus anders voor dan ze zijn. Ze zeggen zus en ze doen zo. Ze zetten een beeld neer van een partij die op Bijbelse gronden het passieve en actieve regeerambt van de vrouw afwijst, terwijl ze maar wat blij zijn met de passieve regeerders en ze roepen in koor: „Leve de koningin.”
In de loop der jaren wordt het beeld bijgesteld, maar SGP’ers blijven het intern hartgrondig met elkaar oneens over het vrouwenstandpunt. In de vrijdagkrant rekent een professor het tot een principe en ter rechterzijde van zijn bijdrage betoogt Jan ten Hove dat het een „weeffout” van de partij is. Zo zijn we tot vermaak van de degenen die ons observeren fijn bezig.
Het is de vraag of de stelling dat het regeerambt de vrouw niet toekomt, een principe is of een verschil in exegese van de Bijbel. Het is te vrezen dat wij achterbanners het daar tot in lengte van jaren oneens over zullen blijven. Zolang er in een en de zelfde krant een podium is om er met elkaar over te blijven kissebissen, zullen feministische bejaarde vrouwen in cynisch klinkende columns de partij op de korrel blijven nemen.
Misschien wordt het tijd dat er een wijze vrouw opstaat die met gezag de mannen het zwijgen oplegt. Als ze dat voor elkaar krijgt, mag ze meteen op de kieslijst. Op nummer vier welteverstaan.
