Huh
Groep 3 is de groep waarin kinderen nog per ongeluk boertjes laten, met de mond open. Het is de groep waar ze de ”húh” leren schrijven met inspanning van al hun krachten. De groep waar het állerdiepst gezucht wordt als David zijn slinger rondjes laat draaien. Die slinger moet niet té veel rondjes draaien, want de spanningsboog tot aan het voorhoofd van Goliath is niet eindeloos rekbaar. Maar als de kiezel eenmaal inslaat, zitten groep 3-leerlingen voorzichtig aan hun voorhoofd te voelen.
Kinderen uit groep 3 vertellen doorgaans de volgende dingen. Dat mama ziek is. Dat ze bijna in het zwembad gespuugd hebben. Dat ze vanmiddag dierenverzorgertje gaan spelen. Dat ze zowát jarig zijn. Dat ze de juf gezien hadden bij de winkel en een kiwi mee hebben. Dat ze het keukendak aan het maken zijn. Dat papa de meester z’n vader kent. Dat er poesjes geboren zijn, maar ik weet niet hoeveel. Dat hun tand loszit, respectievelijk wiebelt of eruit is.
Een ontbrekend rijtje voortanden is dus ook ontzettend typisch groep 3. De moeilijkste momenten zijn die vlak voordat de tand loslaat. Het groep 3-kind voelt feilloos aan dat het ogenblik niet lang meer op zich laat wachten. Enkele minuten voor de breuk is de wiebelafstand wel zo maximaal dat het kind aan weinig anders meer kan denken dan aan het kaartje waar de tand op mag.
Het is de groep van de bananen. Ik trek in groep 3 rond 10.30 uur zo’n banaantje of vijf, zes open. Het is heel simpel: je moet een banaan verrassen. Als je er te veel bij nadenkt, splijt hij en druk je de zachte smurrie ongewild naar buiten (en krijg je de banaan dus niet meer naar binnen). In groep 3 kun je met de merkwaardigste dingen respect afdwingen. Ooit brak ik een appel doormidden in twee prachtige helften. Ik was de held van de dag.
De letter ”huh” heeft vandaag voor nogal wat consternatie gezorgd. Ik hield de spons onder de kraan, kneep hem (onvoldoende) uit en maakte een prachtige ”huh” op het bord. De kinderen staarden verrast naar de glimmende letter. Huh? Welke meester schreef er nou met een spons? Juist toen ik dacht dat-ie prima gelukt was, verliet een ondeugend druppeltje de letter (uiteraard aan de onderkant). Tergend langzaam gleed hij naar beneden, en liet een uitdagend spoor achter. Heel aarzelend en oprecht genietend begonnen de kinderen te lachen. Ik peilde hun plezier. Wow, dacht ik, ze vinden dit gewoon écht heel grappig. Ook dat is groep 3.
Groep 3 is de groep van de aanvankelijkheden. De groep waar het hoofd-schouders-knieën-teen geleidelijk overgaat in het rug-recht-voetjes-naast-elkaar-potlood-in-de-hand-schrift-schuin. Het is de groep waar het in-de-maneschijn vervangen wordt door het gum-dit-nog-eens-uit-omdat-het-netter-kan. En stampen en stampen en stampen, huh huh…
