Voornes Duin telt tal van wandelroutes. De beheerders van het gebied –in het noorden is dat het Zuid-Hollands Landschap, meer zuidelijker Natuurmonumenten– bieden lange routes aan, of korte, via het strand, of enkel door het bos, of door de duinen.

Eigenlijk moet je al die landschappen zien en dus alles doorwandelen: het strand, de beginnende duinen, de droge en natte duinvalleien en uiteraard het bos – het ene is meer jungle vanwege dicht struikgewas, het andere statiger door de hoge bomen. Het gekke is dat het ene landschap ooit het andere was: Voornes Duin is net een film waaruit de beweging is weggehaald, maar waarin de dynamiek nog volop van de beelden is af te lezen. En altijd gaat het in dezelfde richting: van kaal naar overwoekerd, van zand naar bos. Dat is jammer voor plantjes als parnassia en orchidee, die graag ruimte om zich heen hebben, en daarom grazen er paardjes en runderen in sommige delen van het gebied en is er op bepaalde plekken rigoureus bos gekapt.

De laatste tientallen jaren is die dynamiek wat ingezakt en gaat het er hier wat minder onstuimig aan toe. Wie op het strand staat, begrijpt hoe dat komt: Voornes Duin ligt in de luwte van de Tweede Maasvlakte. De overkant is hier niet meer Engeland, maar een lelijke vlakte met opslagloodsen en windmolens. De ongeremde verstuiving heeft daardoor plaatsgemaakt voor extra snelle verhouting van het duin: weelderige groei van struiken en bomen.

De rest van het artikel kunt u lezen in Digibron.

Dit is het elfde artikel in een serie over natuurgebieden waar van alles te beleven is. De artikelen staan afwisselend in het Reformatorisch Dagblad en Terdege.

Heeft u nog meer uittips in de buurt van de duinen van Oostvoorne? Vermeld dat dan a.u.b. als reactie onder aan dit artikel.