De bekering verandert de richting van de hartstochten. Die lopen alle in een nieuw kanaal. De Jordaan wordt nu teruggedreven en het water loopt opwaarts, tegen zijn natuurlijke loop in. Christus is dan onze hoop, Hij is onze winst, op Hem is ons oog, bij Hem is ons hart.Zo iemand is er dan tevreden mee alles over boord te werpen, want hij verlangt niet naar zilver of goud, maar naar genade. Daar hongert hij naar, dat zoekt hij, daar graaft hij naar als naar een verborgen schat. Hij wil liever een begenadigd mens zijn, dan een groot mens. Een vleselijk mens zegt: „Was ik maar groot in aanzien, was ik maar rijk, dan zou ik gelukkig zijn.” Maar nu is de toon veranderd. „Och, zegt de bekeerde, waren mijn verdorvenheden ten onder gebracht. Had ik maar genade. Al was ik arm en veracht, ik zou mij rekenen een gezegend mens te zijn.”

Lezer, is dat de taal van uw ziel? Dan bent u vrolijk in de weg van Gods getuigenissen, meer dan over alle rijkdom. Zo iemand vermaakt zich in de wet des Heeren, waarin hij tevoren weinig smaak had. Hij heeft nergens zo veel vreugde in als in de gedachten over Christus, in de genieting van Zijn gezelschap en in de voorspoed van Zijn volk. Hij was eerst gezet op de wereld en de minste tijd was voor zijn ziel. Nu laat hij de zorgen voor de ezels en zet hij zijn hart op het Koninkrijk.

Joseph Alleine, predikant te Taunton (Een Alarm voor onbekeerde Zondaren, 1735)