Huibrecht Born werd in 1956 geboren en groeide op in Sommelsdijk, op Goeree-Overflakkee. Zijn vader was hoofdwerktuigkundige op de grote vaart. Later verhuisde het gezin naar Schiedam, waar Huib erg moest wennen. Hij vond de stad onpersoonlijk, maar leerde juist daar de waarde van de kerk als gemeenschap ontdekken.

Aan het einde van zijn middel­bareschooltijd ervoer hij de roeping tot predikant, maar hij twijfelde en meldde zich aan voor een studie rechten. Nog voor hij aan die studie begon, besloot hij na geloofsworstelingen toch theologie te gaan studeren, in Leiden. „Op die beslissing kreeg ik rust. Ik wist me geroepen om te verkondigen „de deugden Desgenen, Die mij uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht.” De Heere bevestigde die keuze toen ik die woorden uit de eerste brief van Petrus meekreeg als belijdenistekst. Het is belangrijk om in moeilijke tijden terug te kunnen vallen op het besef dat de Heere je geroepen heeft.”

Ds. Born trouwde in 1985. Het echtpaar kreeg vier kinderen. Zijn eerste gemeente was Stavenisse (1987) in Zeeland, waar hij te maken kreeg met een vergrijzende gemeente vanwege het wegtrekken van jonge gezinnen. Het was soms niet gemakkelijk voor de jonge predikant. Op moeilijke momenten gaf hem zijn intredetekst uit Jeremia 1:12b veel steun: „Ik zal wakker zijn over Mijn woord, om dat te doen.” Ds. Born: „De Heere heeft die tekst waargemaakt. Soms zie je dat pas later. Vorig jaar na een preekbeurt in Stavenisse vertelde iemand mij dat een preek destijds voor hem van beslissende betekenis was geweest.”

Ook zijn tweede gemeente was in een dorp, Asperen (1992), in de omgeving van Leerdam. De gemeente had niet alleen een Gereformeerde Bondsrichting, maar ook een confessionele gemeente en later een van evangelische snit. De predikant moest eraan wennen om een gezang te laten zingen. Grote indruk maakte ”God is getrouw, Zijn plannen falen niet, Hij kiest de Zijnen uit, Hij roept die allen. Die ’t heden kent, de toekomst overziet, laat van Zijn woorden geen ter aarde vallen.” Ds. Born: „Het is een lied dat duidelijk het werk van de Heere laat zien. Het is mij uit het hart gegrepen.”

Brakel, in de Bommelerwaard, de gemeente die ds. Born vanaf 1997 diende, was groot en vergde veel van hem. In die tijd ervoer hij dat het niet vanzelfsprekend is om predikant te zijn. Een paar maanden was hij uitgeschakeld. Dat het weer goed kwam, „is de trouw van de Heere. Hij gaf me de kracht om het werk in Zijn Koninkrijk weer te doen.”

Daarna leidde de weg naar Rouveen, waar ds. Born sinds 2007 staat. De hervormde gemeente Rouveen-Staphorst, die door twee predikanten gediend wordt, is een bloeiende gemeente met veel jongeren. „Ik ga vaak op kraambezoek en elke maand worden er meerdere kinderen gedoopt.” Hij ziet zichzelf als iemand die een tijdje mag meelopen in deze hechte gemeenschap. „Een predikant komt erbij en is maar een schakel. Ik kom niet in de eerste plaats om hier veranderingen aan te brengen, maar om dienstbaar te zijn aan de gemeenschap. Als er ver­anderingen komen, gebeurt dat in gezamenlijkheid.”

Ds. Born is blij met de gemeenschapszin in Rouveen. „De mensen zijn misschien wat afwachtend, maar als het nodig is, zijn ze er voor elkaar. Neem het echtpaar Malaba-Timmerman, dat vanuit Rouveen is uitgezonden naar Zuid-Sudan. Het wilde graag een verlenging van het contract, maar dan moest de gemeente wel geld bijeenbrengen. Het geld kwam er, tot twee keer toe. Wij hebben in Rouveen een grote gemeente, die soms als onpersoonlijk ervaren wordt, maar als het echt nodig is, wil men er zijn voor elkaar. Een jongere vertelde mij op catechisatie hoe verrassend zij het vond dat mensen van wie zij het niet verwachtte haar kaarten stuurden tijdens een ziekenhuisopname.”

Ds. Born heeft ook zorgen: „Secularisatie en individualisering rukken ook hier op. Wat werkt het gebruik van sociale media uit? Je ziet het aan onze jongeren, die voor de catechisatie soms helemaal opgaan in hun mobieltjes. We moeten ervoor waken dat onze kerkgemeenschap steeds meer individualistische trekken krijgt. ”

Zondag preekte hij over de roeping van Abram. „In het leven van Abram bevestigde God Zijn Woord. De Heere liet hem niet in de steek. Hij droeg ook mij al die jaren. Hij houdt de mensen vast die Hem kennen. Het hangt niet van ons af, maar van Zijn trouw en Zijn verkiezende liefde. Wij mogen ons leven aan de Heere overgeven. Hij laat niet varen wat Zijn hand begon.”