Natuurkundige Kees le Pair vraagt zich in de krant af of windenergie wel zo rendabel is als voorstanders beweren. Zijn kernbewering is dat variabiliteit van wind destabilisatie van het elektriciteitsnet veroorzaakt. Om deze fluctuaties op te vangen, moeten conventionele centrales voortdurend op- en bijregelen.

Er is een aantal kanttekeningen te plaatsen bij deze bewering. Allereerst, wat Le Pair destabilisatie noemt, is niets anders dan wat al sinds wij elektriciteit gebruiken aan de orde is. Er is continu sprake van het op- en bijregelen van energiecentrales.

Ten tweede: het elektriciteitsnet van Nederland is gekoppeld aan de Europese netten en daarmee aan honderden elektriciteitscentrales en tienduizenden windturbines. Hoe groter het netwerk, hoe beter vraag en aanbod op elkaar kunnen worden afgestemd, waardoor op- en bijregelen minder frequent hoeft plaats te vinden.

Ten derde: de stelling dat windenergie leidt tot een grotere back-upcapaciteit en meer op- en bijregelen, is niet hard te maken. Recente studies wijzen er juist op dat de huidige slimme netten een kostenefficiënte bijdrage kunnen leveren om vraag en aanbod fluctuerend bij elkaar te brengen. Hierdoor is veel minder back-upcapaciteit nodig.

Ten vierde: analyse van de prijzen op de APX, het handelsplatform voor de energieprijs van de volgende dag, leidt tot de conclusie dat windturbines een dalend effect hebben op de energieprijs. Als het hard waait, is de energieprijs laag. Als het bijregelen van de grote centrales zo weinig brandstof zou besparen dan lijkt het logischer dat de energieprijs juist hoger zou zijn op momenten dat het hard waait.

Ten slotte: de installatie en de exploitatie van energie uit wind, zon en biomassa hebben een positief effect op de werkgelegenheid en stimuleren een omslag naar een duurzame samenleving.

Over de kosten van grijze stroom, stroom opgewekt door conventionele centrales, laat dr. Le Pair zich niet uit. Wellicht dat hij niet weet dat het niet in de kostprijs verwerken van componenten zoals CO2-uitstoot en fijnstof, oneerlijk concurrerend is met duurzame windenergie. Wanneer de kosten daarvan belast worden, zou de kostprijs van grijze stroom hoger liggen dan die voor windstroom.

Helaas laat Le Pair zijn emoties even gaan als hij beweert dat er miljarden euro’s worden verslingerd aan windenergie. De subsidietermijnen zijn tien, vijftien jaar. Na het stoppen van de subsidie wordt echter geen turbine afgebroken omdat hij niet meer rendabel is. De subsidie doet dus precies wat zij moet doen: een windturbine op weg helpen om ons ook na de subsidieperiode te voorzien van duurzame energie.

Koos Tillema is werkzaam bij een bedrijf dat zich bezighoudt met duurzame energie.